πολύς ο φόβος

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

του καημού δεν θέλω πιά
ν'ακούω το ίδιο συναξάρι
νέα στα μάτια μου έχει πάρει
το χάραμα ομορφιά

τις ηλιόπορτες λέω ν'ανοίξω
με θάρρος τα κρίνα να μυρίσω
αν ίσως πρέπει να ξαναζήσω
σε σένα ποια λάμψη μου θα δείξω

ο χρόνος στολίζει τη ψυχή
πέρα απο κάθε γαλαξία
να λάμψει είν'όλη η αξία
ναι,που θα τη λες και δεκαπλή

ο δρόμος δεν στρώνεται με μάγια
για να περάσω να φτάσω στα ψηλά
τέτοια θάναι σα το χώμα μου βαριά
της μοίρας τα πονεμένα μάγια

πολύς ο φόβος που με βαστάει
μες στα ηφαίστεια της ζωής
τι χάρμα θέαμα της στιγμής
του ίσκιου σου η μορφή περνάει

πολύς κι ο έρωτας που θα σου κραυγάζει
βάζει στην όψη το είδωλο του νέου
στη φορεσιά του την τέχνη του ωραίου
χρώμα κι ευωδιά ο πόθος του θα βγάζει

μα είμαι εγώ ο ταπεινός
πιο πίσω απ'τη σιωπή
την ώρα που η αυγή
κοιτάζει τον κόσμο προπαντός

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-05-2016