Ο Θρήνος των ανθρώπων

Δημιουργός: ΤΟ ΧΑΜΟΜΗΛΑΚΙ, hamomilaki

Απόσπασμα από την 5η σκηνή του έργου «Προμηθεύς Πυρφόρος»

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μετά τη σύλληψη του Προμηθέα, ο φόβος καταλαμβάνει τους ανθρώπους που κινδυνεύουν να επανέλθουν στην προ Προμηθέα κατάσταση, να γίνουν πάλι δεσμώτες του φόβου.
-----------------------

Χορός ανθρώπων (ανδρών και γυναικών)

Οι σκέψεις μου,
-χορός αγρίων έξαλλος-
βροντοχτυπούν το στέρφο χώμα,

ο γδούπος των πελμάτων
Βαρύς, τραχύς και απτόητος
για να καρπίσει η μέσα γη μου.

Τα γράμματα… άναρχα
κλεμμένα απ’ την πανάρχαια αλφάβητο

Φοβάμαι … αυτά που γίνανε …
μπροστά μου τα βλέπω, στο τώρα στο αύριο …

Οι λέξεις… βουρκωμένες
Μήτρα ο νους γκαστρωμένη,
μοναχικός Ιάσωνας
μπροστά στις Συμπληγάδες.

Ο πηγαιμός σαν ερχομός,
η ανησυχιά της προσμονής
σαν τόκος απρόσμενος
ακούσια εκούσιος,

και η Ανάγκη ν’ απαιτεί,
ν’ απομακρύνει από τις πρότερες χαρές.
Σκαλωμένη η σκέψη στο χώρο,
αγκιστρωμένη σε λόγια τραχιά,
του τρόμου οι πηγές γενήκανε χείμαρρος,
του ολέθρου το βάραθρο
μπρος στα πόδια μου χάσκει…

Φοβάμαι,
φράση σωστή ν’ αρθρώσω δε γίνεται…

Κυνηγημένος ιδρώς του Ιάσωνα
από τη γνώση που κατείχε
πριν δει, πριν μάθει,

και τώρα αποκαλύπτεται
κάθε ίδια στιγμή
τόσο αλλιώτικη
σε ένα παρόν αδιάλειπτο.

Φοβάμαι… οι αρμοί του κορμιού μου αδύναμοι,
του χτες τα φαντάσματα, δίπλα μου, γύρω μου…

Στο λιοτριβειό του νου
αναδεφτήρας οι μυλόπετρες,
πετροχυμό δε βγάζουν
παρά μονάχα αν συνθλιβούν τα λόγια,

τα πνιχτά επιφωνήματα,
οι μισές κοφτές λέξεις,
οι λέξεις-ανάσες.

Φοβάμαι…

Ριζώνει πάλι μέσα μου του φόβου το στοιχειό,
σαν τρομερό αρπαχτικό,
αιμοβόρο παράσιτο,
το νου μου ξεσκίζει.
Η Ανάγκη αδυσώπητη
τα δόκανά της στήνει.
Παρασαλεύεται η Τάξη, το νιώθω.

Άνδρες

Αλίμονο, οι ταλαίπωροι,
δύσμοιρο γένος, σπόρος άτυχος.
Πάνω μας πάλι θα πέσουνε
συφορές και κακά ανομολόγητα.
Πάλι εγώ, ο ταλαίπωρος, ο άμοιρος,
τις δικές τους θα πληρώσω διχόνοιες.

Γυναίκες

Ένοχος αυτός ορίζεται, ο δικός μου ευεργέτης.
Στην Ύβρη έπεσε,
το Δία αρνήθηκε, πρόσβαλε,
την Τύχη απαρνιέται.
Η αδράστεια Νέμεση
να!! να!! …,

Άνδρες

έρχεται το Δίκιο της πίσω να πάρει
απ’ αυτόν κι από μένα τον άθλιο.
Φταίχτης αθέλητα γίνηκα,
μοναχά για να ζήσω τα δώρα του δέχτηκα.
Αλίιιιιιι… χαμένος κι εγώ

Γυναίκες

Όιιι, χάνω το νου.
Ωχούυυ, αλίιι,
τα πάνω κάτω θα ’ρθουνε,
ο κύκλος ο φαύλος σαλεύει,
Δεινά της Άτης, της θεοτρέλας,
φοβερά πάνω του πέσανε

Άνδρες

και σε μένα Δεινά θε να ’ρθουν
να με λιώσουν.
Δεινά,
που στόμα θνητό να ’στορίσει

δε θα μπορέσει ποτέ,
ποτέ,
στον αιώνα τον άπαντα.

Χορός

Αυτοί αστράφτουν και βροντούν
κι εμέ χτυπούν οι κεραυνοί
και μένα οι μπόρες πιάνουν
και μέσα μου τρυπώνουνε
των υετών τους οι ριπές
βαθιά, μέχρι τα μέδουλα
και την ψυχή μου πνίγουν.

Ιερέας

Στα πόδια σου ορθώσου, το βλέμμα ψηλά.
Σε άνθρωπο αντρείο μιζέρια και θρήνοι δεν πρέπουν.
Ο φόβος τις θύμησες διώχνει,
στους ανέμους τους πέντε σκορπά
την καλή και χρυσή σου εποχή.
Μη φοβάσαι απ’ τα λόγια.
Οι φοβέρες του Δία
μην αφήσεις τη χαρά να σου πάρουν.

Χορός

Ο φόβος, αρρώστια φρικτή
το μυαλό μου θολώνει.
Ελλοχεύει σαν ύαινα.
Τον οσφραίνομαι, πνίγομαι…
δυσωδία, αποφορά της σαπίλας,
του αδιέξοδου απόγνωση.
Μοχθηρό το πλατάγισμα
των φτερών του των μαύρων,
—απαίσιο το σούρσιμο όψης σκοτεινιασμένης—,

πλανιέται τριγύρω ο άρπαγας
και μέσα μου να μπει γυρεύει
βιαστής πωρωμένος,
ληστής αχόρταγος, άπληστος
να ανασκολοπίσει,
να φέρει του μυαλού μου τα μέσα,
τα σιωπηλά, τα απόκρυφα,
έξω να φέρει, και…
αλίιιιι…
...........................


http://prometheus-pyrforos.blogspot.gr/

hamomilaki.gr

[B][I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-05-2016