Αποξένωση των καθαρμάτων

Δημιουργός: Sui generis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είχατε κι εσείς τις άδικες ζωές σας καμωμένες
που να γκρεμίσουν την γλυκιά ομορφιά σας
μόλις φτάσει ή ώρα για το ετοιμασμένο χρέος
που σαν θεία δίκη συνδέει το ηθικόν με την σκληρότητα.
Κι έπειτα ήρθαν τα παιδιά. Γνωρίζεις πως πάνε αυτά.
Οι φίλοι, οι συγγενείς, οι απόγονοι.. Δεν ξέρω.
Ώσπου χάσαμε όλοι στο ζύγι.
Εσείς απ' την δειλία να ονειρεύεστε ελεύθεροι
κι εγώ απ' την σύγκριση.

Οι αγνοί, ερεθιστικοί αποχαιρετισμοί σου
είναι οι τόποι που σφαδάζουν
λατρεύοντας την νιότη που έπαψε να γεννιέται.
Κάποιος ουρλιάζει με το κορμί κι εγώ σωπαίνω με ποιήματα
κι έτσι αδελφέ μου σαν δυο αμετανόητα καθάρματα
ας γλυκοφιλήσουμε αποχαιρετώντας
την προσδοκία να' ρθουμε αληθινά κοντά
να τελειώνουμε κάποτε με την ανθρώπινη πλευρά μας
που ακόμη αντιστέκεται εμμονικά στην επιτυχία.

Μην στρώσετε απόψε τραπέζι.
Δεν υπάρχουν αρκετές πνοές για όλους απόψε.
Ίσως αύριο ξυπνήσουμε απ'τις κόρνες
και τις βροντερές φωνές της λαχαναγοράς.
Ίσως πάλι λίγο αργότερα
νιώσουμε την ανάγκη να ξεσκάσουμε μια στιγμή
από τις πρόστυχες ορέξεις των αφεντικών.
Αύριο ίσως, θα' ναι μια κανονική μέρα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-06-2016