~* Γι' Ανάσταση ελπίζω *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Την μόνη ύλη, οι Άγγελοι, που νιώθουν, είν' το δάκρυ, από συναίσθημα ισχυρό, που έχει βαθιά την άκρη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]

. . . . *~* Γι' Ανάσταση ελπίζω *~*
Τα άνθη ακούω να μιλούν από το άρωμα τους,
πουλιά κι αηδόνια κελαηδούν, τον εύοσμο έρωτα τους
μα ένα παρασύνθημα, μου βγήκε λανθασμένο,
σαν φθόνος μίας κρυφοπληγής, γρανάζι σκουριασμένο.
Τα άνθη μαραθήκανε, από συκοφαντία,
σπόροι στους γύρο μας θνητούς, ζιζάνια να φυτρώσουν
και τα πουλιά δεν κελαηδούν, μόνο πετούν και κλαίνε
σ' υποκρισίας σκεπτικό, στου μίσους τους ανέμους,
"στο ναι σε όλα αν θα λες", θάβεις και τους Αγγέλους.
Για σκέψου,
όμως τι θα πεις, αύριο, που δεν θα 'σαι ?
Έγκλημα ασυγχώρητο και Ο Θεός μεγάλος,
που μια ζωή θα σε σβαρνά και θα σε στιγματίζει
κι η υπεροψία η σκληρή, τύψεις θα καβουρδίζει,
πού πρόδωσε κι υπέθαλψε, ένα ενδιαφέρον
κι η ποίηση, έγινε καημός, που πνίγει το συμφέρον ...
Για ποια ανάσταση μιλούν,
της ανθρωπιάς οι νάνοι ? που λείπει το (Α) άλφα, να σταθούν,
σαν το κενό τσουβάλι
και πως αλλάζουν οι καιροί, που υμνούσα την αγάπη
και τώρα γράφω δάκρυα,
για εσκεμμένα λάθη !
Αν είναι φθαρμένη η ψυχή, λεκέδες φορτωμένη
και η υποκρισία της, με μάσκες εμπνευσμένη,
υπάρχει η συγχώρεση ... Του ανθρώπου μεγαλείο,
όπου στοχάζεται ο Νους, την Ταπεινότητα Του,
μ' εύστοχα παραδείγματα,
Υψώθει Τ' Όνομα Του !
Όσους σταυρούς κι αν κουβαλώ, γι' Ανάσταση ελπίζω
που δίνει ανάσες για ζωή, με τόλμη
κι ας δακρύζω.
Την μόνη ύλη, οι Άγγελοι, που νιώθουν, είν' το δάκρυ,
από συναίσθημα ισχυρό, που έχει βαθιά την άκρη ...
Και προσπαθώ,
μες τη ψυχή τον λυτρωμό, να δώσω,
που μες από διδάγματα, Δίδαξε την Αγάπη !
Ο Κύριος και Λυτρωτής και των παθών ανάσα !
. . . . . * * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-06-2016