Μανα πατερας και μια λυπη

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Ευχαριστω απο καρδιας καλα μου φιλαρακια, ναπερασετε ενα ομορφο Σαββατοκυριακο.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παντα μεσα μου κουβαλω
το παιδακι στο χωριο
μεγαλωσα εκανα παιδι
το μυαλο γυριζει εκει

Με βουλοκερι σφραγισμενα
τα χρονια μου, τα ορφανεμενα
γλυκες θυμησες στο σχολειο
φτωχεια φουστανι δανεικο

Κι εκεινα τα κουτια της προνοιας
της Αμερικανικης συμπονιας
ο Παναγιωτης στο χωραφι ληθη
ταξιδεψε, του μυαλου η ληθη

Ζωντανος ειναι θαρρω
οταν παιδακι στο χωριο
παιχνιδια κατω απ` τη μουρια
γκαζιες και βωλους, ξενοιασια

Δεν ειχα στο δικο μου σπιτι
μοναχο μου, ενα σπουργιτι
ερημεια, εγκαταλειψη, παιδεια
του σχολειου μου τα βιβλια

Τ` αγαπησα τοσο πολυ
τα κουβαλαω στη ψυχη
γυριζω πισω και κειμηλιο
κρυμμενη, διχως ηλιο

Η ορφανεια ποναγε πολυ
μαυριλα, μεσα στη ψυχη
ηταν τα χρονια στο χωριο
παντα νομιζω κατι λειπει
μανα πατερας και μια λυπη

Δεν χορτασα εγω ποτες
αγαπες, μονο δανεικες
μια χαραμαδα, διχως ηλιο
ο θειος ηταν το προσηλιο

Αποριψη, το λεν, αυτο το ξερω
το πληρωσα ακριβα το λεγω

Τα τεσσερα τελευταια χρονια εχασα τη λατρεμενη μου αδερφη
μα εχασα και τον πολυαγαπημενο μου εξαδερφο το Παναγιωτη
το φιλο και αδερφο των παιδικων μου χρονων.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-06-2016