Μαχαίρι δίκοπο

Δημιουργός: gouvi, Νικόλαος Γoυβίτσας

Αφιερωμένο στην φίλη μου την Δέσποινα που ζήτησε να γράψω κάτι αυτοκαταστροφικό...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τον ήλιο στέκω να κοιτώ,
σαν γέρνει απ' τον ουρανό
και πάει να ξαποστάσει.

Να πάρει θέλει τα φιλιά,
στης θάλασσας την αγκαλιά.
Μ'αυτά να ξεδιψάσει.

Και απ' το ζευγάρωμά του αυτό,
με χρώμα μελαγχολικό
βάφεται η Σαντορίνη.

Παιγνίδια παίζει το μυαλό.
Στης Οίας το μικρό στενό
θαρρώ πως βλέπω εκείνη...

Τα μάτια της να με κοιτούν,
δυό λόγια να αναζητούν
που θα την φέρουν πίσω.

Μάτια μεγάλα, καστανά,
μάτια θλιμμένα και υγρά,
θέλουν να εξηγήσω...

Όμως δεν βγαίνει η φωνή,
καθώς την πνίγουν οι λυγμοί,
συγνώμη να ζητήσω.

Και μέσα σε αναφιλητά
ανοίγω μία αγκαλιά,
γύρω της να την κλείσω.

Μα κλείνουν τα χέρια στο κενό...
Αυτή δεν βρίσκεται εδώ...
Βρίσκεται στ' όνειρό μου...

Λάθη που έκανα σωρό...
Και μία μου σκέψη από καιρό
σέρνεται στο μυαλό μου.

Μαχαίρι δίκοπο βαστώ...
Θέλω να κάνω με αυτό
κάτι για το "καλό"μου.

Αφού απ' το νάμα της εγώ
ποτέ μου δεν θα ξαναπιώ,
το στρέφω στον εαυτό μου....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-06-2016