Πολυτιμη κληρονομια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημερα φιλαρακια, ξερω οτι αν ανεβαζα ερωτικα ποιηματα θα ειχα περισσοτερους αναγνωστεσ, εμενα ομως μ` αρεσει να γραφω για τ` ανθρωπινα τα δυσκολα. Μου αρεσει επισης να γραφω για την πολιτικη που καθοριζει τις ζωες μας. Καλημερα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκει στη λαικη, γωνια
ματια κοιτουν, με αγωνια
σε ενα μικρουτσικο σκαμνακι
ησυχο, το πλασματακι

Η μανα του συμαζεμενη
ποσο κρυωνει, η καυμενη
μεσ στη μαντηλα της κλεισμενη

Το ενα μωρο στην αγκαλια
δυο ειναι τα κουτσουβελα
γυναικες τρεχουν προχωρουν
δε σκυβουν πανω της, ξεχνουν

Αχνα δε βγαζει το μωρο
βυζαινει το ενα δαχτυλο
η μανα τα φερε εδω
νωρις τα ξημερωματα
ζωη διχως παπλωματα

Σπιτι, δεν εχει φαγητο
βρεχει, το κρυο τσουκτερο
τωρα περναει μια γιαγια
σκυβει γλυκα και τα χαιδευει

Ψωνισα πραγματα πολλα
εδωδιμα, αποικιακα
μεσα μου νιωθω μια λυπη
συμπονια και συγκινηση
καπου, εχω μια θυμηση

Ντρεπομαι πολυ
η αδικια, ειναι μεγαλη
εδωσα οτι μπορω
ποιος σωζεται
ποιον σωζει

Του κρατους ειναι η δουλεια
να μη πεινανε, τα παιδια
να` χουν φροντιδα, να` χουν σπιτι
μα αυτο κοιταζει στα ψηλα
οχι ζωης, χαλασματα

Οι παγκοι λυσανε
καφασια, παν στα φορτηγα
σχολανε

Πηρε το ενα, απο το χερι
το μωρο στην αγκαλια
πολυτιμη κληρονομια

Και εχει Θεε μου ενα κρυο
μη χασουν το λεωφορειο
φτωχεια, αγκιδα του λαιμου
παιδια, κατωτερου Θεου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2016