Τελευταία αμαρτία του πόθου

Δημιουργός: Σήφης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν πέθανα ποτέ, πριν γευτώ τελευταία αμαρτία του πόθου,
γιατί με πνίγει η ελευθερία της αβύσσου,
και το μόνο που θέλω μια μήτρα σφιχτή από φως να κρυφτώ.
Ζωγραφισμένη στα χείλη μου η πληγή της ζωής μου
είναι αίμα στο χώμα
και φόνος της μέρας που βάφει ζεστό τον ορίζοντα.
Με βρήκε μικρό και άμαθο στη θλίψη η αγάπη,
να με σέρνει μακριά κι εγώ μάταια να τραβώ αλυσίδες
των καιρών, να με σκίζουν κομμάτια.
Έχω όμως φθαρεί
και διάφανη πλέον ξεχειλίζει η σκέψη από πόρτες που ξεχνώ ανοικτές,
πως δεν είμαστε μόνοι. Κλάψε και δες έναν κόσμο μ'αστέρια,
όλα κάπου μακριά, εδώ πέρα θα μέινουν.
Και μην ξεχάσεις,
πριν με φως ζωντανέψεις κι ανθίσεις
να πεθάνεις, να γευτείς και να νιώσεις
τελευταία αμαρτία του πόθου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-06-2006