Είναι που δείλιασες

Δημιουργός: anthrakoryxos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][color=black][font=georgia]
Της νύχτας το παράδοξο, της μέρας το γινάτι
Σαν βρίσκει τέλος άδοξο, ποιος θα το πει αγάπη

Της σκέψης τα μετέωρα, του άτολμου το χάδι
Μέσα στο κύμα αίολα, τροφή για το σκοτάδι

Μη χαμηλώνεις ίσαμε και μην ψηλά κοιτάζεις
Μόνο τα μάτια κούρσεψε και μέσα τους αφήσου
Είναι που δείλιασες καημέ και τώρα αναστενάζεις
Που μια καρδούλα μίσεψε πουλί του Παραδείσου

Χρόνο το χρόνο ερήμωνε σαν πέλαγο η αγάπη
Μέρα και νύχτα πείσμωνε και χάθηκε απ’ το χάρτη

Της νύχτας το παράδοξο, της μέρας το γινάτι
Σαν βρίσκει τέλος άδοξο, ποιος θα το πει αγάπη


[/B][/align]
[/color][/font][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-06-2016