η ελπίδα πεθαίνει τελευταία

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποια βραχνή σκουριασμένη καμπάνα
με καλεί στων αρρήτων τον όρθρο
ποια με γέννησε γη και ποια μάνα
κι όρισε πάντα ξένος να νιώθω

ποιο φεγγάρι σφυρήλατη λάμα
με λαβή από στιλπνό κεχριμπάρι
μακελεύει του ύπνου το θάμα
πριν η νύχτα να πάρει χαμπάρι

κι εκεί που κάποια ακτή με μαυλίζει
τάζοντάς μου λιμάνι με φάρο
πριν να φέξει ξανά μ' οστρακίζει
κι άλλη οδό πρέπει πάλι να πάρω

μα κι αν κάθε που ήλιος προβάλλει
εγώ πρέπει να αλλάζω πατρίδα
πριν αράξω να φεύγω και πάλι …
τελευταία πεθαίνει η ελπίδα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-06-2006