Μαζί σου

Δημιουργός: Evita[Iris], εVα

Το ποίημα αυτό μιλά για την αληθινή αγάπη!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η νύχτα είναι κρύα και αφιλόξενη, ψυχρό φυσά τα 'αγέρι
Πόσο κρυώνω και πονώ κανένας δεν το ξέρει
Στα μάτια σου ο φόβος και η αγάπη αντάμα χαμογελούν
Μονάχα εμένα τα χέρια σου θέλουν να κρατούν

Έξω σκοτεινιάζει ο ουρανός, δεν λάμπουνε τα άστρα
Γκρέμισε ο φόβος της γενναιότητάς μου τα κάστρα
Αγάπη μου κράτα με γερά είμαι μαζί σου
Ζωή μες στη ζωή σου

Ξεσπάνε μπόρες και φωτίζει ο φόβος το μονοπάτι του θανάτου
Κι εγώ μαζί σου στο μάτι του κυκλώνα να 'μαι
Μείνε μαζί μου ως το τέλος και μην φύγεις προτού τελειώσουν όλα
Μην μ' αφήσεις μονάχη να περπατώ μες στη φωτιά

Μαζί σου έχω μάθει να αγαπάω και να παλεύω
Κι τώρα θα μ' αφήσεις στις φλόγες να χορεύω
Αγκάλιασέ με κι ας είναι η τελευταία φορά
Αγκάλιασέ με κι ας γίνεται γύρω κοσμοχαλασιά

Βρέχει φυσάει σπάνε γύρω μου οι καρδιές που ήταν κρυμμένες για καιρό
Μια ολόκληρη ζωή έψαχνα εσένα να βρω
Τώρα που έφτασε το τέλος θα μ' αφήσεις έτσι απλά
Να πεθάνω μαζί με τον αέρα που λυσσομανά;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-06-2006