~* Ψίθυροι εφαπτόμενοι *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Κόμπο τον κόμπο λαχταρώ και στον ανθό να σκύψω, να πάρω τ' άρωμα καυτό τον πόθο να τρυγήσω, που θέλεις μέσα τη χαρά ν' ανάψει τη σπιρτάδα, να τρεμοπαίζουν τ' αλμυρά, τ' Αρχάγγελου τη δόξα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]

*~* Ψίθυροι εφαπτόμενοι *~*
Οι αποστάσεις δεν μετρούν, στον κόσμο της ψυχής,
εφάπτεται ο παράδεισος, σε κόλαση ζωής
μέσα στο τρισδιάστατο, υβριδικό του πέπλο
με το συναίσθημα καυτό, μα η λογική το ψύχει
κι η φαντασία που σκιρτά,
ταξίδια φανερώνει ...
Κι ούτε ο χρόνος δεν μετρά
στου σύμπαντος τ' αμπέλι !
Άναψε θεϊκή φωτιά κι εγώ σ' αποζητάω,
στους κόλπους μέσα να βρεθώ
στο φλογερό σου ντέρτι
γυμνή μου Εστία και υγρή
τα χείλη σου διψάω κι απ' του ιδρώτα τ' άρωμα
ένα τρελό μεθύσι.
"Ψίθυροι εφαπτόμενοι"
το πάθος ακουμπάνε, για ένα ολοκαύτωμα
για μια τελετουργία,
μες τον ναό του έρωτα, του μύστη των ονείρων
του ξυλοκόπου τ' άγραφα, της πένας το μελάνι,
τα ηδονοσκιρτήματα, στης Άνοιξης τα σκέλια !
Κόμπο τον κόμπο λαχταρώ
και στον ανθό να σκύψω, να πάρω τ' άρωμα καυτό
τον πόθο να τρυγήσω, που θέλεις μέσα τη χαρά
ν' ανάψει τη σπιρτάδα, να τρεμοπαίζουν τ' αλμυρά,
τ' Αρχάγγελου τη δόξα
κι οι σιωπές να γίνουνε, ήχοι μενεξεδένιοι !
. . . * * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-07-2016