Συμβιβάστηκες λοιπόν

Δημιουργός: kin, Γιωργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάλι εκεί γυρνούσα ψες το βράδυ
πάλι εκεί, στην ακρογιαλιά.
κάθε λιόγερμα, εγώ είμαι και θα 'μαι εκεί
να μας βλέπω,
όπως ήμασταν,
όπως είμαστε,
όπως θα είμαστε
κι όπως θα ήμασταν...
Να βλέπω εμάς, κι ότι άλλο γυρίζει εκεί
Ότι γυρίζει, κι ορίζει την ζωή.

Ήταν ένα ζευγάρι, δοσμένο σε μια ατέλειωτη αγκαλιά
Εκείνη χωμένη στην αγκαλιά του,
και κείνος σαν να ήταν σκέπασμα να την φυλά
Δεν συναντιόντουσαν τα μάτια
ούτε που βλεπαν την θωριά τους
μόνο χωμένοι σε μια ατέλειωτη αγκαλιά
Το 'να μισό μες την ασφάλεια του άλλου.

Εκείνη την στιγμή δεν υπήρχε τίποτα,
ούτε τα μάτια,
ούτε το πρόσωπο,
ούτε τα κιλά.
Ούτε τα πτυχία,
ούτε τα ρούχα,
ούτε τα λεφτά

Μόνο δυο μισά
και η ασφάλεια,
και η σιγουριά

Πες μου εσύ...
Πόσο την πουλάς τούτη την αγκαλιά?
Για ποσά βλέμματα αποδοχής την ανταλλάσσεις?
Πες μου, πόσα μπράβο είναι αρκετά για να νιώσεις τόσο ασφαλείς?
Πόσα χαιδέματα στα μαλλιά φτάνουν για να σου φέρουν την σιγουριά?
Πες μου πόσα είναι τα είθισται,
που πρέπει να ταΐσεις με την μοναξιά μας?

Πες μου, σου 'δώσαν αρκετά, για τούτο τον συμβιβασμό?

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-06-2006