Χωρίς είδωλο

Δημιουργός: anonymos3380, Συναισθητικός

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σηκώθηκα το πρωινό και πήγα στο καθρέφτη
και μια φωνή μου φώναξε ‘’Ρε της ψυχής σου κλέφτη
ακόμα ονειρεύεσαι πως η ζωή σου ανήκει
τροφή τη κατασπάραξαν της κόλασης οι λύκοι’’.

Έζησα όλες τις στιγμές σαν της βροχής τις στάλες
τις μπόρες σαν περίμενα για να μου φέρουν κι άλλες
και τι λοιπόν κατάφερα, να θέλω καταιγίδες
του τέρατος που αγάπησα να πέσω στις παγίδες.

Τη φύλακή μου στόλισα με ψεύτικες εικόνες
με όνειρα και ψέματα με του μυαλού μου πόρνες
σαν πλοίο ακυβέρνητο δαιμονισμένοι αγέρες
τιμόνι εγώ το άφησα να πέσω θε στις ξέρες.

Κοιτάχτηκα λοιπόν ξανά και είδα το κενό μου
δε γίνεται είμαι ζωντανός να βλέπω το χαμό μου
με δύναμη κοπάνησα το άχρηστο το τζάμι
και έβαλα στο όπλο μου μια σφαίρα στη θαλάμη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-07-2016