~* Το άγριο πρινάρι *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Άστα, περνούν από μπροστά, στιγμές και στη συνέχεια σκέψεις, που πήγαν χαμένες, βιβλία, με χιλιάδες υποσχέσεις, που μείναν ξεχασμένες

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]

. . *~* Το άγριο πρινάρι *~*
Έψαξα κατά καπνού να βρω την αμαρτία ...
Τι είναι τελικά η άγουρη βαβούρα ...
Ενώ ο ήλιος ωριμάζει τις φωνές των παιδιών
κι η νύχτα χειραγωγεί τα νυχτοπούλια
ενώ οι νυχτερίδες ξαμολάνε, στου λύκου
τα ουρλιαχτά.
Μάλλον θα είναι το μοναχό τριζόνι,
που απ' τον βάτο, ακατέργαστα τρίζει,
στη πυρωμένη, απ' το λυχνάρι, φλόγα,
όταν η σελήνη έστειλε μια αντηλιά
και ζήλεψε
η κουκουβάγια, το άγριο πρινάρι.
Μα, αν είναι δυνατόν,
αμαρτωλός ο ερωδιός ?
Παραπονεύεται,
για της λύκαινας το ξεστράτισμα,
ξεκουμπωμένος, νιώθει πιο τρανός
και πιο ψηλά ανεβαίνει !
Εκεί, δεν τον μπλοκάρει ο ουρανός,
ούτε και "τα χρώμα των δούλων",
ζωγραφίζουν ...
μόνο το άκουσμα των αηδονιών,
που το μυαλό του, ερωδικά το τριβελίζουν ...
Άστα,
περνούν από μπροστά, στιγμές
και στη συνέχεια σκέψεις, που πήγαν χαμένες,
βιβλία, με χιλιάδες υποσχέσεις,
που μείναν ξεχασμένες ... Τι μου λες τώρα ?
. . . * * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-08-2016