Ηθελα τοσο πολυ, μαζι του να χορεψω

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλη Κυριακη φιλαρακια μου, ενα ποιημα και ενα κερακι για το πατερα που ποτε δεν ειχα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο ονειρο που ειδα τα χαραματα
ειχα μια λυπη, χιλια κλαματα
εβλεπα ενα ομορφο περιβολι
που χορο, ειχαν στησει ολοι

Φορεσα τ` ασπρο μου φουστανι
μα κανενας για μενα δεν εφανει
να με συρει μαζι του στο χορο
κι εκλαιγα, λες κι ημουν μωρο

Στο γλεντι ηταν, ολοι οι δικοι
που εφυγαν απ` τη ζωη
λαχταρησα τοσο, για το μπαμπα μου
ζωντανο, τον ειχα μπροστα μου

Δεν τον εγνωρισα ποτε στ` αληθεια
και μου` μεινε πληγη στα στηθια
ηθελα τοσο μαζι του να χορεψω
τα μεσα μου να ημερεψω

Η μανα στ` ασπρα και γελουσε
αυτη που μονο στα μαυρα, ζουσε
κι η Μεταξουλα μια πριγκιπισσα
ποσες φορες δεν την εζητησα

Κολλησανε τα ποδια μου στη γη
κι εχα στα στηθη μια πληγη
ηθελα τοσο να χορεψω
χιλια στεφανια να τους πλεξω

Το πρωτο για την αδερφη μου
αυτη που ηταν η ψυχη μου
ενα ωραιο, για τη γριουλα μου
τη μανα, τη μανουλα μου

Τελειωσε τ` ονειρο τι κριμα
θλιψης με πηρε ενα κυμα
κι ειπα Γεωργια, ειναι ψηλα
μα η σκια τους σου μιλα

Εδω στο σπιτι περπατουν
να` μαι χαρουμενη ζητουν
τα νιωθω, εγω τα βηματα τους
και θα` μαι μια ζωη κοντα τους.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-08-2016