Μια κατηφόρα που ποτέ δεν σταματά

Δημιουργός: konstantinidis Anestis, Κωνσταντινίδης Ανέστης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάτω απ΄την γλάστρα έχω αφήσει το κλειδί
στην λεβάντα που σου είχα αγοράσει,
σαν την καρδιά μου μαράθηκε κι αυτή
σκυφτή κοιτάει τα φύλλα που΄χει χάσει.

Πάντοτε εκεί που τελειώνει το μαζί
αρχίζει ο πόνος και η καρδιά μουδιάζει,
μεσ΄ τα χαλάσματα πως χτίζεις μια ζωή;
η κλεψύδρα μου επικίνδυνα αδειάζει .

Μια κατηφόρα που ποτέ δεν σταματά
είναι ο πόνος που δεν λέει να περάσει,
η δόλια μοίρα μου με οίκτο με κοιτά
από την ώρα που για πάντα σ΄έχω χάσει. (ref1)

Μια μέρα έφυγες τόσο ξαφνικά
και η ψυχή μου σε λαβύρινθο χαμένη,
έμεινα μόνος στην ζωή μου τελικά
εσύ με άλλον είσαι τώρα παντρεμένη . (ref2)

Τέσσερα χρόνια έτσι εύκολα πετάς
γεμάτα έρωτα και τόσες αναμνήσεις,
όνειρο ήσουνα μα έφυγες και πας
δεν το περίμενα εσύ να με αφήσεις.

Σ΄όλους τους φίλους χαμογελάω και μιλώ
υποκρίνομαι ότι σ΄έχω ξεπεράσει,
μα δεν υπάρχει κανείς στον κόσμο αυτό
μια καρδιά που πονά να ξεγελάσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2016