Λευτεριά

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το 'Διαφωνία για τον ήλιο κάποιου Ιούνη' .Θερμή καλησπέρα σε όλες και όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λευτεριά.


Κάποια π’αγάπησα χρυσήλιου αστραπή,
στο σύννεφο των χρόνων μου των πρώτων,
έστειλε νύχτα καβαλάρη να μου’πεί:
-Στη χώρα με προσμένει των ειλώτων..

Μπροστά αυτός στο μαύρο του φαρί,
ξοπίσω’γώ στο άσπρο τ'άλογό μου,
κινήσαμε.. κι’ουρλιάζαν οι καιροί
στα σταυροδρόμια..στις αυλές του κόσμου..

Καλπάζαμε στη νύχτα με βορηά
-το πολικό αστέρι για πυξίδα-
κάποια στιγμή ’ναστέναξε βαρειά,
στάθηκε..μού’πε: -Πολεμά χωρίς ελπίδα!

Θρήνοι ακούγονταν, μακρυά.. και κοπετά,
όπλων κλαγγές, σπαραχτικοί ρόγχοι ερώτων,
αποκαϊδια από το τώρα…το μετά..
έφερν’αέρας απ’την χώρα των ειλώτων..

Κι’ως φτάσαμε την είδα.. ειχέ θωριά
σύννεφου μαύρου κι’όψη αγριεμένη,
-Τα ρούχα μου, δες, ξέσκισαν θεριά
που λόγιαζα δικούς μου..μά’ταν ξένοι.

-Σ’αγάπησα! της είπα, Λευτεριά!
Την στίλβη όμώς των χρόνων μου, των πρώτων,
ξεθώριασε του χρόνου η σκουριά
που βρέχει μέσ’τους κήπους των ερώτων..

-Φύγε!μου είπε, μόνο ήθελα να’δείς
γι’αυτούς που μ’αγαπούν πως πολεμάω,
στους φίλους σου, στον κόσμο όλό να’πείς,
πως όσους μ’αγαπούνε αγαπάω!

Στο μαύρο ο εαυτός μου το φαρί,
ξοπίσω’γώ στο άσπρο τ’άλογό μου,
πίσω κινήσαμε και τόποι και καιροί
στα σταυροδρόμια τρέμανε του κόσμου..

Καλπάζαμε..όλα γύρω σκοτεινά
-το πολικό αστέρι για πυξίδα-
κάποιά στιγμή ψιθύρισα βραχνά:
-Όσοι την αγαπούν.. έχούν ελπίδα!
[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-08-2016