δεμένοι πόθοι

Δημιουργός: χρήστος

παραλήρημα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

δεμένοι οι πόθοι της ψυχής σε βράχο
με αλυσίδες κι άλυτα σχοινιά
μαζί μ' ό,τι 'θελα να μαι και να 'χω
γόνος ακόμη μιας θνητών γενιάς
που τη φωτιά την πήρε κατά λάθος

κι άλλο θα ρθει γεράκι απόψε πάλι
να φάει ένα κομμάτι απ' τη ζωή
κι εγώ κερί σε κάποιο μανουάλι
να λιώνω δίχως φλόγα να φανεί
και δίχως να χω ελπίδα ζήσης άλλης

βαριά μυρίζει η νύχτα, νιώθω τρέλα
και λέξεις εκστομώ βαρβαρικές
ποιοι μες τον ύπνο μου, μου λένε έλα!
ποιοι πρόγονοι κουρσάροι πειρατές
που κούρσευαν καράβια με κανέλλα

μα η νύχτα διπλοτριπλομανταλώνει
τα όνειρα κλείνει σε λευκά κελιά
σκαμμένα μες στον πάγο και στο χιόνι
να μην ακούν ανθρώπινη λαλιά
και να μην ξέρουν πότε ξημερώνει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-06-2006