Ανερώτητος του καιρού

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το 'Διαφωνία για τον ήλιο κάποιου Ιούνη' .Θερμή καλησπέρα σε όλες και όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανερώτητος του καιρού.

Ντυμένος φτερά αλκυόνης,
ακατάληπτα ψελλίζοντας λόγια,
ακριβογυιός μαζύ και θυγατέρα
κι’ αμάγευτος του νου κι’αμέθυστος,
κάτω από της μέρας το ανελέητο φως,
ως το κατώφλι του κάστρου της νύχτας
ηλιαρμένισα… ανερώτητος του καιρού..

Με τα πέντε που μου δόθηκαν δάχτυλα,
ποταμούς αναθέματος αναπλέοντας,
-του νου ακροβάτης κι’αναχωρητής-
μάταια την θύρα του έκρουα κάποιος νά’ρθει…
να μου’πεί…να κατανοήσω το γιατί
της αέναης φυγής κι’επιστροφής,
τα λόγια να καταλάβω του τραγουδιού των κύκνων
και του χορού των κύκλων τα βήματα,
της θαλάσσιας ανεμώνας την θλίψη
και του αζευγάρωτου αετού την αλγηδόνα,

Ανάκατα αέρας έφερνε από μακρυά
την ανάμνηση του πόνου μιάς αρχέγονης,
ξεχασμένης πληγής, τ’αλύχτημα ενός Δεκέμβρη
και το κρυστάλλινο γέλιο της Ανδρομάχης,
για του Αστυάνακτα το ξύλινο αλογάκι..

Ανερώτητος του καιρού ήρθα..
κι’όταν ρώτησα μ’απάντησε η σιωπή..


[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-08-2016