σιμά είναι τώρα η νύχτα μου

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

σιμά είναι τώρα η νύχτα μου που θα δοκιμάσω
το γλυκερό σου μέλι φουρτουνιασμένος να χορτάσω
με της αγάπης χουλιαράκι τ'αντρείο μου να θρέψει
η γυναικεία σου τροφή οτι μέσα μου να το θεριέψει

νύχτα σοφή δίδαξέ μου,τα εσώτατα του πόθου να δαμάσω
πως αναστρέφονται οι αστέρες στον ίλιγγό του να τον θαυμάσω
γαλήνια δε σε ονομάζω εσένα με τ'άρρυθμα που με τροφοδοτείς
στείλε μου και φέγγε μου να μάθω το πρώτο κίνητρο της ηδονής

απο τους άπραγους λειμώνες μου θα έχω πια ξεφύγει
κατά που γνέθει η μοίρα η ύπαρξή μου καταλήγει
με την αρμύρα και την πίκρα δεν θα την ταιριάξω
στα χέρια τ'ανοιχτά σου της στοργής ,θα την αράξω

και μόνη πάντα εσύ αντάξια αυτού μου του ειρμού
και εισβολή του κάλλους και ριπή θα υπερέχεις πανταχού
κι εγώ στο θρίαμβο μιας ιδέας θα βρίσκω δρόμους κι ατραπούς
στον διάκοσμο της πλούσιας σου χλιδής να ζώ χωρίς συμβιβασμούς

εδώ που έφθασα μένει πια να προσανατολιστώ
καινούργιο τον κανόνα της ζωής αρμόζει να σκεφτώ
στέρεες κολόνες οι τέσσερεις σου εποχές
ιδέες της αγάπης σου των ονείρων μου οι μορφές

ρίχνω μια δέσμη φώς στις άτεγκτες μου προσμονές
κάπως θολές ήταν αυτές μου οι απαντοχές
μα όλες τις ξεπέρασα και πήρα άθιχτος τον δρόμο
κι έφθασα ως εδώ δίχως έναν καημό στον ώμο

στο χρέος της νέας ώρας μονώνω τις στιγμές
με μέριμνες,με έγνιες και στοργές
σύνεργα της αγάπης που έρχονται πια εγγύς
γεμίζουνε τους χώρους τους αμελημένους της ψυχής

και τότε θα ανασταίνονται οι καρδιές μας ανθισμένες
δαφνούλες που στα ολοπράσινα θάναι πια ντυμένες
κι αν οι βαριές κηλίδες της χαράς θυμίζουν αίμα
θα γαληνεύει ξαφνικά ανάλαφρο σαν κόκκινο στο βλέμα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-09-2016