Να γίνω άλλος

Δημιουργός: Κοιτάζω μ(προ)στά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νιώσε το τέλος
που σαν πέπλο μας τυλίγει.
Κοίτα πως φύγαν
τόσες σπάνιες χαρές.
Έμεινε η πίκρα
να φωτίζει τα φεγγάρια
και το γαμώτο
που να κρύβεις πια δεν θες.

Άσε να αρχίσει
ο τροχός να παίρνει φόρα.
Μήπως κι αλλάξουν
της μοίρας οι γραμμές.
Είναι σχεδόν μεσάνυχτα
μα τώρα είναι η ώρα
που ζεσταίνονται οι ψυχές.

Δείξε μου που να εμπιστευτώ
τα ερείπιά μου.
Δεν είχα άνθρωπο ποτέ πιο κοντινό.
Μα τώρα πρέπει τις πυξίδες μου
να σπάσω.
Πρέπει να γίνω κάτι που ίσως
να μισώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-09-2016