Πόσο; Πολύ

Δημιουργός: Αστεροτρόπιο (Jeny)

Επαναδημοσίευση... γιατί μου ταιριάζει και σήμερα. Απ' ό,τι βλέπω για πολλούς βραδιά ρακο-ουζοκατάνυξης χθες... εγώ ακόμα μεθυσμένη. Στην υγειά μας!!! Με χαμόγελαααα!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόσο αγάπησα
εκείνο τον πάγο που με γλίστρησε.
Κάποτε χιόνι ήτανε λευκό,
σκόρπιες νιφάδες στον αέρα,
στη γη σαν έπεσαν
γίνανε σώμα συμπαγές.
Λευκό μ' ακίνητο.

Πόσο τον λάτρεψα
κείνο τον πάγο που με γλίστρησε.
Πάγος πριν γίνει
πάνω του έπαιζα, γλυκά τον πίστεψα
πλευρό, Θεό μέσ' την καρδιά μου.

Μικρό κομμάτι,
σαν κόκκος στης ψυχής την ανταρσία,
πολύ με τρόμαξε μπροστά μου όταν το είδα.
Με πόνεσε, με τσάκισε, με πέθανε.
Με ξαναγέννησε.

Αχ πόσο αγάπησα
κείνο τον πάγο που τη ζωή μου
ανάποδα τη γύρισε,
τυχαία ήρθε, πώς με ξεβόλεψε
κι όλα τα βλέπω πάλι
μια νέα ανεμοπορία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-06-2006