Υβρίδια, ζώα, καθάρματα

Δημιουργός: Mπουρμάς, Μανούσος Μπουρμάς ®

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σώρρας, σωρός με κόπρανα, για νεφελίμ και στόκους,
και δις από την κούτρα του για παλαβούς ανθρώπους...
Δεν έχεις ``μία`` και αντί, ντροπή εσύ να δείξεις,
της Χώρας μας τα δανεια, κάνεις πως θα ξοφλήσεις.

Ενώ βαθειά στον κώλο σου, μόνο στραβά αγγούρια,
ισιώνεις καλλιτεχνικά, με τα Χρυσά λιγούρια,
που φάπες τρωτε και ικανοί δεν είστε να μοιράστε,
σε δύο βόδια άχυρα, όσο γερά κι αν κλάστε.

- Που βρίσκει αυτή την έπαρση, με μούρη να μιλάει ,
να χαζοκοκορεύεται ενώ σκυλοπερνάει,
που έγινε ρεντίκολο, σ ολάκερη την πλάση
κι ακόμα και οι Αλβανοί τον έχουν ξεπεράσει;
Δεν ξέρω παίδες του Διός, μα ούτε κι ο Νενέκος
που ως σκεπάρνι γύφτικο ``γράφει`` δικό του έπος.

Σε κράτος ζει ανίκανο, bankrupp, μπατιρισμένο,
π’ από τον κάθε κερατά, είναι εξαρτημένο,
έτη πολλά το κυβερνά, κατεστημένο ξένο,
που φώτα κατά το δοκούν αλλάζει στο καημένο.

Ποτέ δεν αντιλήφθηκε πως ζει πάνω σε πτώμα,
κάφροι, στόκοι, κ’ ηλίθιοι, το εκλογικό του σώμα,
που το σκυλέψαν Μύριοι, Εγγλέζοι, Αμερικάνοι,
μ’ αυτός ψωροπερήφανα, σαν το κοράκι κάνει.

Σώρρα, χαμπάρι πάρε το, Γκιαούρης είσαι, φλώμπας,
αέρα πήρε ο κώλος σου, ενώ `χεις γίνει ρόμπας,
ξεκούμπωτος και ως καλσόν που έχει χάσει πόντο,
στον μυελό σου ο Ύψιστος γερό έκανε σκόντο.

Κόπρανα τόνους σου ‘βάλαν βαθειά μες το κεφάλι,
γονείς, παπάδες, υπουργοί, λοχίες και δασκάλοι.

Προς τι η περηφάνια σου Λόρδε μου ξεπεσμένε;
προς τι η υπεροψία σου, αυτοκαταστραμμένε;
που την κληρονομία σου, την έπαιξες στα ζάρια,
π’ άλλοι στην τρώνε σήμερα μ’ ολόχρυσά χουλιάρια.

Κι εσύ με τρύπιο σώβρακο, με τρύπιο παντελόνι,
ως τον χοντρό `` πακιστανό,`` κραυγάζεις το μπαλκόνι.

Στου κρεμασμένου το τσαρδί, σχοινί μην αναφέρεις,
καμία σχέση με αυτούς, δεν έχεις και το ξέρεις ,
που επικαλείσαι φωναχτά, στόκε εσύ Νενέκο,
μην κάνεις πλέον τον Θαλή, Ταμτάκοτζεβελέκο.

Θα ντρέπονται οι προγονοί σου, για το κακό σου χάλι,
μα πιο πολύ για το σκατό, που έχεις στο κεφάλι,
τον πλούτο που σ αφήσανε, μην τον επικαλείσαι,
τον πούλησες και τώρα πια, άνευ σιέλου είσαι.

Πάψε να καπηλεύεσαι ότι σου `χουν αφήσει
οι πλούσιοι οι προ Χριστού, σε τούτη `δώ τη φύση,
δεν εσυνείσφερες παρά, στο να χρεοκοπήσεις,
κι όλη σου την κληρονομιά, να την εξαφανίσεις.

Το να δηλώνεις Έλληνας, μονάχα κόμπλεξ δείχνει.
και τα παπάρια κάθε ενός μονίμως του τα πρήχνει,
η εμμονή σου Σώρρ α μου, που σού ’χει γίνει βίτσιο….
τράβα και φτιάξε στον χοντρό ένα παχύ παστίτσιο.

``Ζίγκ χάηλια`` μ ότι φερετζέ ρίχνε αν θες παπάρα,
π' ανήκεις σε ανίκανη και πουλημένη φάρα.
είσαι το πιο ανίκανο πρόβατο μες στη στάνη,
π` εντός της μόνο εκτρέφονται αγράμματοι ρουφιάνοι.

Πάρε τον πούλο μπαγλαμά, και στην κορφή κανέλα
όπισθεν με τον κώλο σου όποτε θέλεις έλα
και κλάσε όρχεις τρανταχτά όπως και τότε πάλι
που τόνους μέντες έκλανες, πνίγοντας το ``μαρκάλι``.

www.youtube.com/embed/CArFtBeFvjw

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-09-2016