Εφυγες και δεν στα ειπα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Ευχαριστω καλα μου φιλαρακια, για να μη γινω μονοτονη αποψε συνομιλω με τη γριουλα μου, που τοσα ηθελα να της πω και δεν τα ειπα ποτε, το εχω μετανοιωσει. Προλαβα τουλαχιστον να της πω οτι την αγαπουσα, καλο ξημερωμα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αχ ρε μανα!
Τι ηταν η ζωη σου
Μια ζαλια ξυλα
Ενας κουβας με κοκολοι
Τα λιοπανα, του καθενος, που επλενες
στη βρυση με το κοπανο
Ενα μαυρο τσεμπερι πενθους στα 39σου
Ενα τσουρμο παιδια
Πλυστρα στων αλλωνων, τα χασεδενια σεντονια
Ζαλωμενη μια ζωη, με κοφινια συκα και σακια αλευρι
Παντα με εκεινα τα μαυρα ρουχα, αχ τα μαυρα ρουχα
Πεθανες και τα φορεσα μονο στη κηδεια
Λεγαν στο χωριο. η κουτσομαρια που επλενε και
ετοιμαζε ολους τους πεθαμενους
Και δεν ησουν κουτση
Ο πατερας ηταν
Αχ ρε μανα, τι ηταν η ζωη σου
Η παστρα στη σπηλια και στους σταυλους που ζησαμε
Η λατρα στο μοναστηρι, το πλυσιμο των ρουχων, των
καλογερων
Αληθεια ρε μανα, γιατι δεν πηγαινες ποτε στην εκκλησια?
Μας αφηνες να τρωμε τα κουλουρια της Λαμπρης απο
τη μεγαλη Πεμπτη
Τι σου εκαναν μανα οι ανθρωποι του Θεου, που δεν το ειπες
ποτε σε κανεναν
Γριουλα μου εσυ, ποσο αγαπαγες τα γραμματα
Με το κοκολοι προσπαθησες να μαθουμε και τα πεντε
Να γινουμε γιατροι και δικηγοροι
Δεν γιναμε, ρε μανα
Αλλα γιναμε καλοι κα τιμιοι ανθρωποι, σαν και σενα
Εφυγες και δεν στα ειπα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-09-2016