Παραλογισμος

Δημιουργός: Οι μερες του φωτος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

καποιες φορες αναρωτιεμαι η ευτυχια τι χρωμα θα χει
κοκκινο του ερωτα ή μαλλον κιτρινο του ηλιου μα αν κοιταξεις πολυ τον ηλιο ζαλιζεσαι και τυφλονεσαι
λες και εγω να ζαλιστω απο την ευτυχια η μηπως θα τυφλωθω;
μα καπου καπου απορω αξιζει να ζαλιστω η απο φοβο να της κρυφτω;
ο κοσμος εχει γινει ενα βουνο και εγω ειμαι τωρα πια ενα σωμα αδειανο
ουτε καρδια να ακολουθω
μια αδεια ψυχη μοναχα με δυναμη και υπομονη για τις μερες που θα ρθουν
περιμενω να ερθεις να μου χαρισεις οσο ηλιο χρειαζεται να μην βλεπω πια την ανθρωπινη καταντια
την πανω απο ολα ψυχινη πενια και στειροτητα
ξερεις ομως τελικα τι καταλαβα πριν προσπαθησεις να σωσεις μια ψυχη ρωτησε την πρωτα αν θελει να σωθει γιατι ολοι μας λιγο πολυ αρνουμαστε να σωθουμε ο καθενας με τον δικο του τροπο με τις δικες του πραξεις και σκεψεις ειμαστε λιγο πολυ ολοι μαζι κενοι........
Μπερδευομαι,ζαλιζομαι,ολα γυριζουν ολοι στα χερια κινητα,πετρινα χαμογελα,αστοχα μηνυματα, "κοινοποιημενες" βολτες,καφεδες,ποτα μα οταν παψουν ολα αυτα εσωτερικο κενο και μοναξια με θλιβει η εικονα του ευπεπτου...
δεν ξερω τι ειναι προτιμοτερο να ζαλιστω απο ευτυχια ή απο δειλια να σταθω και γω στην κοινωνια;
φοβος, δειλια μια τρελη συνωμοσια ενας ατερμονος παραλογισμος μια αδυναμια!
[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-09-2016