Απ'το χαμόγελο σου παίρνω λίγο φως

Δημιουργός: konstantinidis Anestis, Κωνσταντινίδης Ανέστης

Για ένα υπέροχο πλάσμα και δυο όμορφα μάτια που με συντροφεύουν μια ζωή, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποτέ δεν σου ΄χω εξηγήσει τελικά
για μένα τι είσαι, στην ζωή μου τι σημαίνεις,
τα αισθήματα μου πως να κάνω φιλικά;
όταν στα μάτια με κοιτάζεις με τρελαίνεις .

Πάνω σου κάποιο κρυμμένο υπάρχει μυστικό
που με παρασέρνει και μ΄αναστατώνει,
ίσως να είσαι το βασικό συστατικό
που την ζωή μου άψογα την συμπληρώνει .

Είσαι ένας άνθρωπος υπέροχος,γλυκός
μέσα στα μάτια σου θέλω να κατοικήσω,
απ΄το χαμόγελο σου παίρνω λίγο φως
ήταν γραφτό για πάντα να σε αγαπήσω. (ref1)

Όλοι μου λένε ότι στα λόγια είμαι καλός
μα όταν σε βλέπω χάνω πάντα την μιλιά μου,
φτωχές οι λέξεις και να εκφράσω πες μου πως;
όσα κρύβω για εσένα στην καρδιά μου . (ref2)

Κάθε φορά που έχω μέρες να σε δω
νοιώθω την έλλειψη σου να με τυραννάει,
από την σκέψη να σε βγάλω δεν μπορώ
η μορφή σου στο μυαλό πάντα γυρνάει.

Για μένα θα ΄σαι υψηλό ιδανικό
και στα αυτιά μου αγαπημένη μελωδία,
το κενό σαν φεύγεις μοιάζει μαύρο φονικό
και η ζωή χωρίς εσένα παρωδία .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-09-2016