Τετράστιχα του Γκουμπερμάν №3

Δημιουργός: kotsani, Γιώργος Σοϊλεμεζίδης

Καλημέρα αγαπητοί μου φίλοι... και σας αποχαιρετώ για μερικές μήνες.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι αδιάβατοι οι δρόμοι της ζωής,
παραπατάς εδώ κι εκεί προβληματισμένος,
και δυο φορές στο ίδιο ποτάμι δε μπορείς,
ενώ στα ίδια σκατά, επανειλημμένως.

Της αισιοδοξίας μας η τάση και το πείσμα,
Είναι απ’ την ανικανότητα του μυαλού να συλλαμβάνει,
τι είδος μεθαύριο κλύσμα
η τύχη αποφάσισε να μας κάνει.

Απ’ όλα δυσκολότερα αφομοιώνει η πείρα,
μαθαίνοντας το αμοιβαίο άλεσμα,
ότι πολύ να χώνεσαι στου άλλου την μοίρα,
είναι δυνατό, μόνο κατά το προσωπικό κάλεσμα.

Αγαπούσα τα βιβλία, το ποτό και τα σαρκία,
Για τίποτε άλλο δεν είχα κακοζηλία.
Τώρα η τρέλα μου μειώθηκε από ηλικία,
Τώρα ήδη δεν έχω δυνάμεις για βιβλία.

Αγαπώ τους τεμπέληδες,
μακάριους σαν τις φώκιες, που ευδαιμονούν,
γι’ αυτό που δεν υπάρχουν μεταξύ τους καθάρματα,
και να κάνουν βρωμιές, οκνούν.

Ο νους μεστός από αυθάδεια και πονηρέματα,
όταν στην μάχη με συνείδηση, δείχνει του κουτό μας,
κανέναν δε φορτώνομαι με τόσα ψέματα
και τόσο πετυχημένα, όσο στον εαυτό μας.

Δε θέλω να φορέσω τη γαμήλια στολή,
να μη βρεθώ ανάμεσα στ’ αθύρματα.
Θέλω να πετάω σαν πουλί
και να κάνω κακά απ’ τα σύρματα.

Ο κόσμος εν κακός και σκληρός αγρίως,
παντού οργιάζουν της αδικίας οι δράκοι,
αλλά εγκάρσιά του, με πείσμα, αιωνίως,
της Καλοσύνης τρέχει το ρυάκι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-10-2016