Δραπέτευσα

Δημιουργός: vigiannis, Γιάννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δραπέτευσα απ’ τα παλιά, μα οι αναμνήσεις σαν σκυλιά,
πίσω μου αλυχτάνε.
Ελπίδα και παρηγοριά, να δω τον ήλιο από κοντά,
το αύριο πως θα ναι.

Δραπέτευσα από το χθες, συμμάζεψα τις αντοχές,
σταμάτησα να κλαίω.
Τις τύψεις μου τις ενοχές, το παρελθόν μου τις σκιές,
παλιόρουχα, τα καίω.

Γυρνούσα μες στο χαλασμό,
φυλακισμένος στον καημό,
ψάχνω ξανά για ένα θεό,
να βρω, να προσκυνήσω.
Παράφορα να αγαπηθώ,
και έτσι να αγαπήσω.
Και σαν το λεύτερο αετό,
να ταξιδέψω, να χαθώ,
στα σύννεφα στον ουρανό,
στα αστέρια να μιλήσω.
Να κοιμηθώ, να ονειρευτώ
και το όνειρο να ζήσω.

Τους ξέφυγα για τα καλά, σωπάσανε και τα σκυλιά,
δεν θα με πάνε πίσω.
Δεν με κρατάνε τα σχοινιά, τα σύρματα και τα κελιά,
σε σένα να γυρίσω.

Στης φυλακής την αγκαλιά, εσύ θα έχεις τα κλειδιά
εσύ θα διαφεντεύεις.
Για να γλυκάνεις μια καρδιά, να τη γεμίζεις με φιλιά,
έτσι θα τη γιατρεύεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-10-2016