~* Τα γκρίζα φουσάτα *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Σ' υπήνεμη πλευρά, δεν είμαι μοναχός και ντύθηκα αύρα της στιγμής, για να σου δίνω φως

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]

. *~* Τα γκρίζα φουσάτα *~*
Άρχισα να λατρεύω το κύμα σου
απ' τη στιγμή που οι ψιχάλες σου
μου ύγραναν τα μάτια
και ουδόλως δεν σκέφτηκα
ποια θάλασσα είσαι, ποιο πέλαγος
και ποια των ανέμων τραμουντάνα!
Στον κόλπο σου βρέθηκα,
στο νωπό άρωμα σου
κι είδα στεγνωμένα τα μάτια σου
ήχους σαγήνης στα βλέφαρα σου!
Σ' αντίκρισα στης σελήνης
την ιλουστρασιόν αισθητική,
πόθος θαρραλέος, να σε κερδίσω
τα φιογκάκια στα κοράλλια σου ακούμπησα
με λαχτάρα, τρυφερά να τα λύσω.
Τούτη τη νύχτα πάλι, κοντά σου κοιμήθηκα
στου έναστρου, μια λάμψη στ' ακρογιάλι
το μένος του έρωτα, για σένα θυμήθηκα,
με ποίησης σπαθί,
που σκίζει την αιθάλη!
Κι έκανα την μετάλλαξη, "τον έρωτα ανάσα"
στην εισπνοή σου, σάλπισμα,
τα στήθη σου χαϊδεύω
μ' "Ερωτανάσα φλογερή",
στη σκέψη σου σκελίζω!
Αγέρας που ξεριζώνει δέντρα,
που παρασύρει σκεπές
π' αναχαιτίζει, "τα γκρίζα φουσάτα"
και σε φέρνει κοντά μου,
αγάπη του χθες!
Θύσανος, ιεροτελεστίας ερέθισμα
κι ακούμπησα το τρυφερό σου χέρι
κι απ' τους σφυγμούς σου, ξέσπασμα,
στην τροχιά σου αστέρι ...
Σ' υπήνεμη πλευρά, δεν είμαι μοναχός
και ντύθηκα αύρα της στιγμής,
για να σου δίνω φως!
. . * * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-10-2016