Ο Βοσκοσ

Δημιουργός: gkasf, Γιώργος Κασφίκης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο ΒΟΣΚΟΣ

Εσύ ‘σαι μια πριγκίπισσα
Κι εγώ απλός βοσκός
Και σένα ερωτεύτηκα
Παράφορα ο φτωχός.

Τα πρόβατα τα πούλησα
Τις αίγες τις μοιράζω
Και στα λαγκάδια τριγυρνώ
Και σένανε φωνάζω

Κανένας δε μου απαντά
Κανένας δε μου κραίνει
Και δάκρυ λάβρο και καυτό
Από τα μάτια βγαίνει

Κι όταν ο ήλιος χαιρετά
Τη μέρα και κοιμάται
Τότε ξυπνά ο πόνος μου
Σα λύκος και βρυχάται

Και συ ανέμελη κυρά
Στο θρόνο καθισμένη
Με πλούτη και αρώματα
Γλυκά στεφανωμένη

Ο πόνος δε σε άγγιξε
Κακό δε το γνωρίζεις
Και δε γνωρίζεις πως εσύ
Τη τύχη μου ορίζεις

Γιατί ένα σου χαμόγελο
Φτάνει μου για να ζήσω
Και της ζωής τις ομορφιές
Ξανά να αντικρίσω

Μα αν δε σε δω θα τρελαθώ
Χάνω τα λογικά μου
Και η ζωή πια δε φελά
Γιατί ‘σαι μακριά μου

Και θε ν’ ανέβω στο βουνό
Κι όλους να χαιρετήσω
Και στο γκρεμό εκεί μπροστά
Με χάρη να πηδήξω

Κι όταν αερικό γεν ω
Κι από ψηλά κοιτάζω
Θα έρχομαι στον ύπνο σου
Να κρυφαναστενάζω

Κι έτσι η ανάσα μου καυτή
Θα φτάνει στη καρδιά σου
Και θα το νιώθεις μάτια μου
Πως πάντα είμαι κοντά σου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-10-2016