Συνοθύλευμα σε μήνες αιχμής

Δημιουργός: Erwtylos^^, Andreas Theodotou

Το Αγαπημένο μου ποιήμα το οποίο εμπεριέχει σπαραξικάρδια αισθήματα και κραυγές απόγνωσης....!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Του τοξότη το σημάδι, να μένει, μαγεμένο
και το βέλος να 'ναι άφαντο, μέσα του κρυμμένο

Τι όμορφα που ήτανε, η νύχτα με φεγγάρι,
όταν τ' άλογα της άμαξας δεν είχαν χαλινάρι.

Ήρωας στο όνειρο, παιδί που μεγαλώνει,
κι ένα φίδι λαμπερό το κόρφο του να ζώνει.

Φύλλα που θρόιζαν γλυκά, στο φύσημα του πόνου,
κλαδιά που κόπηκαν μετά, στο πυρετό του χρόνου.

Μαύρα τα κλαδιά και φύλλα πεσμένα
Να γέρνει το δέντρο με μάτια θλιμμένα

Αιτίες που ξεχύνονται, να βρούνε αφορμές
Του έρωτα να θάψουνε, όλες τις ορμές

Οι αφορμές ξεχύθηκαν, να βρούνε τις αιτίες,
τον έρωτα να διώξουν, να 'ρθουν οι απιστίες

και γυρεύει ποιητής, λόγια για να γράψει,
κι μούσα του γυρεύεται, στα ξένα να πετάξει

ξέρει για το όνειρο, θα ’ρθεί ο εφιάλτης,
την βάρκα του την άμοιρη να πιει ο καταρράχτης.

Τη μια να βρίσκεται στο φως, την άλλη στο σκοτάδι,
να ρίχνει τρύπιο το κουβά στο πέτρινο πηγάδι

όπου φυσήξει ο άνεμος, σαν ανεμοδούρα
κι καπνός διάχυτος, να μπάζει από τα πούρα

αγκυρες που σκούριασαν και κόπηκαν στα δύο
να πλέει ανεμόδαρτο το στοιχειωμένο πλοίο

Στο πέρασμα του χρόνου, πήρε τα μαντάτα
πως αυτό εχάθηκε, το βύθισ' η Καντάτα

Κι Θησέας κίνησε, στο λαβύρινθο να μπει
το νήμα σαν ξετύλιγε νόμιζε θα βγει

μα σαν αυτό του έλειψε και χάθηκε κει μέσα
νόμισε πως τέλειωσε, τον γέλασ' η μπαμπεσιά

Πάει τώρα, έφυγε, πάει τώρα, άσ' το
οι μάγοι για που το βάλανε, χάθηκε το άστρο

Έσβησε ο ήλιος, που να χάθηκε η σκιά
στο μέτωπο να δέχεται του Ιούδα τα φιλιά

Το χώμα υγρό, γεμάτο πικρία
Να φράσσει, να κλείνει, η πανώρια αντλία

Να ψάχνει, ο ψάχτης να βρει μονοπάτι
Να μη το χωνεύει πως ήτανε απάτη

Να φτάνει το τέλος, μιας ακόμα ιστορίας
Να τελειώνει ο δρόμος στα μέσα της πορείας

Να κρέμονται παντού στολισμένα ``Αντίο΄΄,
Πόνος, θλίψη, κατάρα να κάνουνε τρίο...!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-06-2006