16.53 Δημιουργός: sinirmikos
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ώρα 16:53 στην συνηθισμένη κρύα και χιλιομπογιατισμένη στάση λεωφορείου. Για ακόμη μια φορά ακούω την ίδια playlist. Έγινα και εγω ένα με τη ρουτινα. Χαμένος στις σκέψεις μου δεν κατάλαβα ότι το λεωφορείο είναι μπροστά μου και περιμένει να επιβιβαστω. Σκαναρω για θέση, οι θέσεις αναπάντεχα γεμάτες. Οι περισσότερες θέσεις κατηλλημενες από τσάντες, αποξενωμενοι εργαζόμενοι επιστρέφουν σπίτι. Καταλήγω στο βάθος του λεωφορείου. Κάπου εκεί μια παρατημενη εφημερίδα. Το μάτι μου σαγηνευεται `Σταθερά αυξανόμενη η τιμή του χρυσού`,ειτε από περιέργεια είτε από ενδιαφέρον έφτασα ήδη στην μέση του άρθρου. Η πολυτιμοτητα του χρυσού είναι αυτή που του δίνει την διαχρονικοτητα του. Ξαφνικά σταμάτησα σαν Συνειρμικη αστραπή κατέληξα να αναρωτιεμαι. Πως γίνεται αλήθεια. Πως είναι δυνατον κάτι τόσο πολύτιμο ξαφνικά να μην έχει αξία. Πως γίνεται κάτι που παλιά ήταν η ζωή σου και το κίνητρο σου πλέον να μην έχει αντικρισμα. Όνειρα σταμάτημενα, παρατημενα στην μέση, κουρελια από ακριβά ρούχα. Ίσως τελικά να μην είναι η πολυτιμοτητα αυτή που δίνει διαχρονικοτητα αλλά το ποσό σημαντικό για σενα είναι να υπάρχουν αυτά τα ονειρα. Αξίζει να ονειρεύεται και να ζεις με αυτά τα ονειρα ή απλά γίνεσαι θύμα του εαυτού σου; Τα ονειρα είναι η κινητήρια δύναμη, αλλά πλέον έμαθα πως δεν είναι η μόνη. Η ίδια η ζωή είναι αυτή που σου δίνει δύναμη να ζεις. Επιστρέφω στην πραγματικότητα σχεδόν έφθασα στον προορισμό μου. Όχι τον τελικό, όχι δεν εκπληρωθηκαν ακόμη τα ονειρα μου. Τα ονειρα μου κάηκαν ένα βράδυ μα ακόμα είμαι ζωντανός και προχωρώ. Είναι ρουτίνα αυτό που ζω η απλα μεταβατική περίοδος μέχρι να βρω ένα καινούργιο όνειρο να με πλανεψει; Απογευματινή μελαγχολία από το πουθενά. 17:26 Η κυκλοθυμια είναι πάλι εκεί. Κατεβαίνω στην στάση με ένα ανεξηγητο χαμογελο στα χείλη. Δεν είναι ότι ξεμεινα από όνειρα δεν είναι ότι κάηκα από τα προηγούμενα είναι ότι κατάλαβα πως αξίζει να ζεις μέχρι να βρεις και να εκπληρώσεις το όνειρο που είναι κομμένο και ραμμενο στα μέτρα σου. Ανοίγω τη πόρτα και μπαίνω στον μικρό παράδεισο μου. Χωρίς να το καταλάβω αποκοιμηθηκα στο καναπέ και ονειρευτηκα... Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-10-2016 |