νοερό ταξίδι

Δημιουργός: χρήστος

βαρύ για πρωί, και ίσως λίγο δυσνόητο... καλημέρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

αφήνω τη σκέψη μου να διεισδύσει στο υπέδαφος
διαπερνώντας φλοιούς κι αλλεπάλληλα στρώματα
να αποσπάσει οψιανό απ' τα 'αρχαία τα μάγματα
κι ακλουθώντας πορείες τις πιο αχνές και αρχέγονες
να θωπεύσει ακριβά χαλκοφόρα κοιτάσματα

αφήνω την ψυχή μου στου Αιόλου τα δάχτυλα
κι αφού παίξει σαν γύρη που αφήνει τους στήμονες
να πετάξει ψηλά ως τα εκεί που δεν μπόρεσαν
να υψωθούν τα φτερά τα ανάλαφρα του Ίκαρου…
ως εκεί που ονειρεύονταν πως θα μπόραε να φτάσει

αφήνω το βλέμμα μου να πλανηθεί στους τοίχους
εκκλησιάς κουρσεμένης από εικόνες και τάματα
να χαϊδέψει απαλά μιαν αιώνια παντάνασσα
που κατάστικτη ανέχεται του ασβέστη ψιμύθια
που ωχρή ασφυκτιά στο κατάλευκο κέλυφος

κι όπως φτάνω μια νύχτα δίχως φώτα στον Εύξεινο,
ομιλώ με μιαν άλλη ξεχασμένη διάλεκτο,
με τα φύλλα των δέντρων, τα σταφύλια, τα κλήματα,
που κρατούν τον απόηχο από γλώσσες που δέθηκαν
με κλωστές και σχοινιά, με του φόβου τα ράμματα …

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-06-2006