Η Πεταλουδα

Δημιουργός: gkasf, Γιώργος Κασφίκης

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ


Μια πεταλούδα μια φορά
σ' ωραίο περιβόλι
ανέμελα επέταγε
την εζηλεύαν όλοι.

Ήταν γλυκιά και όμορφη
με χρώμα στα φτερά της
όλα τα άνθη θέλανε
να βρίσκονται κοντά της.

Κι αυτή πετούσε ανέμελα
απ' άνθος σε λουλούδι
και η ζωή της ήτανε
ένα γλυκό τραγούδι.

Όποιο λουλούδι ήθελε
δοκίμαζε με χάρη
κι έτσι περνούσε ο καιρός
δεν το 'παιρνε χαμπάρι.

Κι έτσι μια μέρα, ένα πρωί
εκεί που ετρυγούσε
δυο στάλες πέσαν στα φτερά
εκεί που επετούσε.

Τότε της ήρθε στο μυαλό
πως πέρασαν τα χρόνια
πως έρχονται τα σύννεφα
πως θα 'ρθουν και τα χιόνια.

Κοιτά δεξιά, κοιτά ζερβά
κοιτά το περιβόλι
που πήγαν, που κρυφτήκανε
γιατί χαθήκαν όλοι.

Τόσα λουλούδια συντροφιά
μα τώρα είναι μόνη
και να την έρχεται η βροχή
χειμώνας τη ζυγώνει.

Ρίχνει το βλέμμα της ψηλά
τα σύννεφα κοιτάζει
βλέπει το χρόνο να κυλά
και βαριαναστενάζει.

Δε θέλει να ' ναι μοναχή
θόλωσε το μυαλό της
ψάχνει να βρει ένα σύντροφο
να έχει στο πλευρό της.

Κοιτά εδώ, κοιτά εκεί
κοιτά το περιβόλι
κανένας πια δε την κοιτά
την παρατήσαν όλοι.

Χάσαν το χρώμα τα φτερά
καθόλου δε γελάει
μέσα στο κάμπο μόνη της
σαν την τρελή πετάει.

Δεν θέλει άλλο να πετά
δεν θέλει πια να ζήσει
τον άδικο τούτο τον αγρό
θέλει να τον αφήσει.

Μα ξάφνου εκεί που πέταγε
ακούει μια φωνούλα
κοιτά και βλέπει δίπλα της
ήταν μια λιβελούλα.

Τι έχεις πεταλούδα μου
κι 'σαι αναμαλλιασμένη
πες μου αν θέλεις να χαρείς
πες μου τι σου συμβαίνει.

Γιατί δε χαίρεσαι αυτό
που τόσο καιρό χαιρόσουν
σε είδα πίσω απ' το κλαρί
εσύ ότι κρυβόσουν.

Τι να σου πω μικρούλα μου
δε βλέπεις τη ζωή μου
μονάχη έμεινα εγώ
μόνη και η ψυχή μου.

Τόσα λουλούδια χάρηκα
μαζί μου όλα τη βρήκαν
μα τώρα όλα φύγανε
μονάχη μου μ' αφήκαν.

Και να που έρχεται η βροχή
που έρχονται τα χιόνια
και μένανε στη πλάτη μου
με βάρυναν τα χρόνια.

Δε θέλω να 'μαι μοναχή
η μοναξιά πονάει
και το σκοτάδι το βαθύ
βαθειά τήν ετρυπάει.

Θέλω να έχω συντροφιά
κάποιονε για παρέα
να ζήσω θέλω τη ζωή
που είναι τόσο ωραία.

Τα δάκρυα κυλήσανε
και βρέξαν τα φτερά της
δεν την αντέχει, δεν μπορεί
αυτή τη μοναξιά της.

Μη μου λυπάσαι όμορφη
της λέει η λιβελούλα
γιατί 'σαι συ πολύ γλυκιά
είσαι μια πεταλούδα.

Να δεις που θα 'ρθει η στιγμή
λουλούδι να γνωρίσεις
και όμορφη εσύ ζωή
κοντά του θέ να ζήσεις.

Θα σ' αγκαλιάσει τα φτερά
γλυκά θα σε φιλήσει
και μόνη σου σ' αυτή τη γη
ποτέ δε θα σ' αφήσει.

Σαν τον ιππότη θε να 'ρθει
πάνω στο άλογό του
και θα σε βάλει πάνω του
θα σ' έχει στο πλευρό του.

Και συ μαζί του θέ να ζεις
με γλύκα όλο και χάρη
και θα σαι μαζί αγκαλιά
στ' ολόγιομο φεγγάρι.

Κι αυτός σε θρόνο αψηλό
με χάρη θα σε βάλει
και στέφανο από μυρτιά
θα σου 'χει στο κεφάλι.

Και συ σά τη βασίλισσα
θα μας χαμογελάσεις
κιόλα τα βάσανα αυτά
με μιας θα τα ξεχάσεις.

Γι αυτό πεταλουδίτσα μου
περίμενε λιγάκι
και κάτσε να ξεκουραστείς
σε τούτο το κλαράκι.

Σκούπισε τα ματάκια σου
και άλλο μη δακρύζεις
κοίτα τον ήλιο να χαρείς
μ' ελπίδα ν' αντικρίζεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-11-2016