Ηταν μακρυς ανηφορος

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλη Κυριακη φιλοι και φιλες, ευχαριστω ιδιαιτερα για χθες....σημερα θυμαμαι.. και γραφω.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οταν χαμινι, ημουνα, εκει στη Καλαματα
κανενας δεν ενιαστηκε, για τη δικη μου στρατα

Πεσαν οι αντρες πανω μου, σαν υαινες κοπαδι
την ομορφια ζηλεψανε, να τη κουρσεψουν βραδυ

Η ομορφια, ειναι πληγη και εχει δυο οψεις
ειν αλικο τριανταφυλλο. δε πρεπει να το κοψεις

Η εφηβεια πληγη, σε χρονια τρυφερα
μιαν αγκαλια, μον ζηταγα και πεσανε θερια

Μαρτυρησα, χιλιες φορες, της μανας μου το γαλα
κι αν πηρα λαθος, το στρατι, ανεβηκα τη σκαλα

Εκει, πανω στα δυσκολα, μανουλα η Μεταξια
για αυτο ποτε δε τη ξεχνω, ηταν ζωης αξια

Δουλεψα, σαν το θεριο, χρονια, για αντρες δεκα
εμαθα μ` οχι να μιλω και εγινα γυναικα

Κι ηρθε η αγαπη η ακριβη, δωρα να μου χαρισει
τον ερωτα, τον εζησα, για ολη μου τη ζηση

Στα εικοσι μου, ανθισα, εμαθα ν` αγαπω
εκεινο το αγορι εγω, ποτε δε το ξεχνω

Ηταν μακρυς ανηφορος, μα χαραξα πορεια
θα` θελα χιλια χαρτια, να γραψω μια ιστορια

Πολλες φορες γονατισα και σηκωσα κεφαλι
δεν μου χαριστηκε, η ζωη, για μενα ηταν παλη

Σε υπογεια σπιτια εμεινα, που δεν εβλεπαν ηλιο
μα εγω ονειρευομουνα, να βρω Θεου προσηλιο

Για αγκυροβολιο, κινησα, το βρηκα καλοκαιρι
τριαντα χρονια, μ` αγαπα και μου κρατα το χερι

Κι ηρθε ο Ηλιος πανω μου, το λουλουδατο Μαη
οταν μανουλα εγινα, επλεα σε πελαη

Εκτιμησα, σεβαστηκα, εδωσα την αγαπη
εγιναν πλεον παρελθον, τα τοσα μου τα λαθη

Χιλια βιβλια, ανοιξα, μαζι και το μυαλο μου
εχω καμαρι κι` ουρανο, τον ομορφο το γιο μου

Στην αετοφωλια, που κατοικω, εχει τον Ηλιο φιλο
τα διαβαταρικα πουλια, κοιτω απ` το βασιλειο

Βασιλειο, μου φταξε η ζωη, με δακρυ και με κοπο
την Ιθακη βρηκα εδω, στης ποιησης το τοπο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-11-2016