Οι ονειροπαρμένοι

Δημιουργός: morrissey

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εμείς που ράθυμα τον χρόνο συναντάμε,
-Θαρρείς προσφέρθηκε μπροστά μας σε αφθονία-
Με μια ανεξήγητη εντελώς αλαζονεία,
Πλάι στον θάνατο παίζουμε και γελάμε.

Την αυταρέσκεια αλείφουμε στο δέρμα,
Σάμπως παρθένο μάς ετοίμασε καλούπι.
Μια συνταγή σε κάποιου μύστη το σεντούκι,
Που την μπολιάσανε με του Διός το σπέρμα.

Δες μας! Στου δρόμου τους ανέμους ξιφουλκούμε,
Αντιμαχόμενοι την φύση μεθυσμένοι.
-Θα φταίει είτε το κρασί, είτε οι επαίνοι-,
Γι' αυτήν την τέχνη που σεμνά υπηρετούμε.

Κι όταν το πλήθος στο πλευρό μας θα προστρέξει
Λέμε: «Χαλάλι και οι κόποι κι οι θυσίες.
Ο Γολγοθάς είναι η μοίρα στους Μεσσίες,
Μα θα 'ρθει η ποίηση να μας γιατροπορέψει».

Έτσι επιστρέφουμε στο εγκόσμιο μοναστήρι,
Με μια πομπώδη μες στο στήθος περηφάνια.
«Τι φταιν' κι εκείνοι που θα μείνουν στην αφάνεια;»
Όλο σφυρίζουν της πνοής μας οι ψιθύροι.

Η συγκατάβαση μα κι ο αλτρουισμός,
Είναι στοιχεία που ο κόσμος θα εκτιμήσει.
Τι γούστο θα 'χε αν οι πάντες ήταν ίσοι;
Τότε κανένας δεν θα ήταν «Ο εκλεκτός».

Κι ύστερα πέφτουμε για ύπνο, ζαλισμένοι,
-Αχ του μυαλού μου θαυμαστή πολυπλοκότης
Σώζεται κι αύριο μωρέ η ανθρωπότης-
Μες την χρυσόσκονη, οι ονειροπαρμένοι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-11-2016