Βόλτα στο Φεγγάρι

Δημιουργός: Καραμελομένος_Χιμπανζτής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σου έκλεισα τα μάτια με ένα μαντήλι και καβαλικέψαμε ένα ποδήλατο, ξεχασμένο και αραχνιασμένο για χρόνια στην αποθήκη. Φτάσαμε μέχρι το φεγγάρι.
Μα κρύωνες και σου φόρεσα το παλτό μου.
Ήταν σχηματισμένο μισοφέγγαρο, καθισμένοι πάνω του φέρναμε πέρα - δώθε σαν νά 'μασταν σε κουνιστή καρέκλα.
Γελούσαμε γιατί ο κόσμος έμοιαζε από ψηλά σαν τον Έρωτά μας, σωστό τρελοκομείο.
Μασουλούσαμε φιστίκια και με μάλωσες επειδή έφτυνα τα τσόφλια στο Παρίσι.
Μα τον Πύργο του Άιφελ έβαλα από την αρχή σημάδι, έτσι που στέκεται στα ψηλά φωτεινός.
Σε ενοχλούσαν τα σύννεφα που σου έκρυβαν τη θέα και τα έδιωξα σπρώχνοντάς τα πιο εκεί.
Φανερώθηκε εμπρός σου μια όμορφη λίμνη και μου ζήτησες βαρκάδα σε αυτήν με τη συνοδεία κιθάρας, μα κιθάρα δεν ξέρω.
Σε αγκάλιασα και σου έδειξα ένα μεγάλο δάσος, στον Αμαζόνιο, να εκεί πίσω από τα βουνά και έφερα το σώμα σου προς τα εμπρός να μυρίσεις τα λουλούδια του. Έριξα από εδώ πάνω ένα σκοινί, τα έπιασα σφιχτά σαν ανθοδέσμη και στα προσέφερα. Και εσύ μου χαμογέλασες. Δεν στο είπα, μα προτιμώ τη μυρωδιά σου.
Μού 'γραψες σε ένα κομμάτι χαρτί "Σ' αγαπώ", μα τί άγαρμπος που είμαι, αυτό γλίστρησε από τα χέρια μου και ταξίδεψε στο διάστημα.
Έκοψα με τα δόντια μου ένα κομμάτι από το φεγγάρι και στο φόρεσα στον λαιμό, μα πάλι με μάλωσες πως κάνω σαν παιδί.
Τραγουδήσαμε μαζί μέχρι που το φεγγάρι άρχισε να ξεθωριάζει, η μέρα άρχιζε να χαράζει πάλι. Λυπήθηκες, μα σου ορκίστηκα πως στο φεγγάρι πάλι θα σε φέρω. Και ας μην ξέρω ποδήλατο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-12-2016