ο κόσμος είναι πια ο δικός μου

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ήταν πλατιά η ματιά κι ωραία
η φωτιά στ’αγκάθια και στα βρύα
εκεί η απαντοχή πρωραία
αρμένιζεν ήρεμη και κρύα

ανάσες χαμηλές του ανέμου
δεν τριγύριζαν λαμπαδιασμένες
ξεχώριζαν σαν πληγές πολέμου
μονάχα οι ερημιές φρυγμένες

μα εγώ προχώρησα με πείσμα
πάνω στη μόνη αιχμή του κόσμου
ούτε το αγιάζι και το ψήγμα
να διαβεί δεν δέχτηκα εμπρός μου

και βγήκα σε μι’αγαπημένη
πολιτεία που με καρτερούσε
άκουσα και την ηχώ σταλμένη
απο τα παλιά που τραγουδούσε

τότε είδα και τόσυς ανθρώπους
γνωστοί και άγνωστοι μου γελούσαν
αναγνώριζα όμως τους τόπους
με καλωσόριζαν μου μιλούσαν

της φήμης το σώμα και τα χείλη
θυμήσου να φτάσεις στη θυσία
της χαράς ανέμισε μαντήλι
κι ας ψιθυρίζει η φαντασία

ο κόσμος είναι πια ο δικός μου
καλύτερα θα τον περπατήσω
άσπρη λαχτάρα ο εαυτός μου
δε θάθελα πίσω να γυρίσω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-12-2016