μεσα απο ηχους σιωπης

Δημιουργός: elpida 7

ο τιτλος δειχνει φαινομενικα να
μην ταιριαζει,αλλα δεν ειναι ετσι! Στο ποιημα μιλαω για τους
'ηχους' της καρδιας μου,τα συναισθηματα μου,τους 'ηχους σιωπης'...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θυμωμενα και αγρια συννεφα
ηρθαν να διωξουν
τον ηλιο μου
και το σκουαδι τους
σαν μαυρο ποταμι
παρεσυρε το κορμι μου,μαζι του.
Ματαια τεντωνω τα ακρα μου
για να αγγυστρωθω
σ'ενα ξυλακι σωτηριας
χαθηκες κι εσυ
μ'εκεινο το ονειρο πια
του ηλιου.
Και οταν δεν θα το ξερω
μην κανεις πως μ'αγαπας
και μην με ονειρευεσαι
το ονειρο σου
δεν θα προφτασει την ψυχη μου
θα ειμαι μακρια
και η σκεψη σου δεν θα με φτανει
το βλεμμα μου
δεν θα συναντησει την καρδια σου!
θα ειμαι μακρια
και ειναι ματαιο.
Το μαυρο σου ποταμι
μ'εδιωξε σ'αλλη τροχια.
Εγω,ομως σωθηκα
ενω εσυ,...
στο χερι μου κρατω σφυχτα
δυο ακτιδες απο τον ηλιο μου
που εδιωξες
θα φτιαξω αλλον
πιο φωτεινο!
Στο τελος ενα ζεστο αερακι
θα'ρθει ν'αγγιξει το προσωπο μου
για να μπλεχτει στα μαλλια μου
και τοτε στ'αυτια μου
θα ηχησουν τα λογια
καποιου σοφου:
'Υπαρχει Αγαπη Υπαρχει Ελπιδα'

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-06-2006