~* Άγρια καταιγίδα μου *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Ξόδεμα παιδικών στιγμών κι έγινα καπετάνιος, να κουμαντάρω τη φωτιά, μέσα στη θάλασσά σου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left] [B] [I]

. *~* Άγρια καταιγίδα μου *~*
Ζεσταίνω του χειμώνα το φουσάτο
να φέρω τον ήλιο πιο κοντά
με την ιέρεια, γυμνή μου αχτίδα
τις θύμησες στα τωρινά!
Στην άβυσσο που βρέθηκα
νιώθω τα δάκρυα μου
να κατακλύζουν υπαρκτά
που καιν τα μάγουλά μου.
Στην άφωτη ελπίδα μου, το φεγγοβόλημα σου
του δέντρου ξεβλαστάρωμα
"το καταλάγιασμα σου".
Χαμόγελο μου ερωτικό  
οι σκέψεις, βέλη πυρακτωμένα  
τελεσφορούν μες την καρδιά 
σαν 'ναν παγιωμένα!
Λατρεύω σου το κόκκινο 
που χύνει η άμαξα σου 
και ζωντανεύει τ' όραμα
στο στέρνο, απ' τη καρδιά σου!  
"Άγρια καταιγίδα μου"
του κεραυνού μου γέννα
του άπυρου στερέωμα
να συνθηκολογήσω ...
Ερωτοφόρο μου όνειρο
ταξιδευτής της μνήμης
όπου χαράζει η πλώρη μου
στα τρυφερά σου στήθη!
Ξόδεμα παιδικών στιγμών κι έγινα καπετάνιος
να κουμαντάρω τη φωτιά
μέσα στη θάλασσά σου ...
στ' αγριεμένα κύματα
λαχτάρα στη ματιά σου
μες στο πορθμό σου, να βρεθώ
σφιχτά στην αγκαλιά σου!
Ακούμπησε τα δώρα μου
το βλέμμα σου χαϊδεύω
που τα φυλώ αλώβητα, να σου κοσμούν τα πόδια!
. . * * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-12-2016