Τα σκόρπια λόγια

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B][I]Τα σκόρπια λόγια…

και πάλι πίσω … ώρα 00.00
κι από το τίποτα, το ολότελα χαμένο
απ’ την αρχή τα ειπωμένα όλα και πιωμένα τα περσότερα

και πάλι πίσω
τώρα μου λες απ’ το μηδέν να ξαναρχίσω
τώρα δε φτάνει μια ζωή, απ’ την αρχή
τα προηγούμενα όνειρά μου να οικοδομήσω
θέλει μολύβι και χαρτί και σχεδιασμό
μετροταινία, ένα αλφάδι κι ένα χάρακα
και σχεδιασμό απ’ το μηδέν να ξαναρχίσω

και να’μαι πίσω
εκεί που οι άνθρωποι στην ερημιά, γυρίζουν απ’ το πουθενά
κυκλοφορούν σαν τα πουλιά που έχουν χάσει τα φτερά
και δε μπορεί πια τίποτα, να τους τα φέρει πίσω…
- δύσκολα Σαββατόβραδα μας κρατούν φυλακισμένους στις αναμνήσεις -
πουλιά, έχουνε γίνει οι ελπίδες μας και πέταξαν
φτερά, έχουνε βγάλει τα όνειρά μας και μας φύγαν
καπνοί, έχουνε γίνει μάταια οι κόποι μας
τσιγάρα, που φουμάραμε και πάνε…

αμέτρητες οι γόπες στο σταχτοδοχείο της υπομονής για έναν καινούργιο, καλύτερο κόσμο
κι αυτός, στρωμένος με ροδοπέταλα και πατημένες υποσχέσεις για το αύριο

και κείτομαι γερμένος σ’ ένα υπόστεγο
τριγύρω να χιονίζει και να βρέχει
για όπλο να’χω μόνο ένα στίχο μου
κι ασπίδα τα υψηλά ιδανικά μου…
“μπλουζάκι καλοκαιρινό, φοράω γύρω απ’ το λαιμό
για κόκκινο μαντήλι
να μου προσέχει το λαιμό, αντί για εσένα που αγαπώ
που κίνησες ταξίδι
μπλουζάκι καλοκαιρινό, φοράω για μαντήλι
αντί για σένα που αγαπώ κι αρνήθηκες το δρόμο αυτό
- κι η παγωνιά δε σμίγει -
ανθρώπους που αγαπήθηκαν, ολότελα χωρίζει…”

γιώργος_κ
[align=center][B][I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-12-2016