Εν Παραδείσω Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
ΕΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΩ
Άγρυπνος δυο μερόνυχτα!
Η ώρα ήταν έξι,
και καρτερούσε τον Αβά
να πάει, όταν φέξει.
Πήγαινε, πριν το δήμιο,
όντας βοσκός στη στάνη,
να πει πως είναι τυχερός
όποιος, τυχών,..πεθάνει!
-----------------
Αβά μ', του λέει, τρελαίνομαι
που τη ζωή αφήνω.
-Υπάρχει και η μέλλουσα!
- Ναι. Μα...εκεί..θα..χύνω;
Τα πάντα θά ΄χουμε εκεί,
του είπε, δίχως τσίπα!
-Δεν είναι κρίμα, πάτερ μου,
να φύγω δίχως...πίπα;
[ Τον είχε "κόψει" τον Αβά
πως ήτανε τοιούτος,
γι αυτό και, άνευ συστολής,
του ομιλούσε ούτως.]
Είν' αμαρτία, τέκνο μου,
που σαν αυτή καμία,
κατάδικου να αρνηθείς
στερνή επιθυμία.
Γι' αυτό, λοιπόν, αμαρτωλός
ίνα μη καταλήξω,
βγάλ' την ευλογημένη σου,
και δώσ' μου να την...λείξω.
[ Πάνω στην πεολειχία,
θαύμα ίσως; Ποιος να ξέρει:
Κουτσούλισε στης φυλακής
τη στέγη,...περιστέρι! ]
------------------
Θ' ανέβεις στο ικρίωμα,
τώρα, χωρίς σεκλέτια,
και στον Παράδεισο, μετά,
πολλά θα έχεις τέτοια.
Στους Ουρανούς,λόγω τιμής,
θα βρεις την ευτυχία.
Θα έχεις ότ' επιθυμείς.
Ως και...πεολειχία!
-----------------
Μεσαίων, κ' είχαν πέραση
αυτές οι παρλαπίπες.
Άλλοι πιλάφια και Ουρί
κ' άλλοι πουλούσαν...πίπες.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-01-2017 | |