Παληό ημερολόγιο

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το 'Διαφωνία για τον ήλιο κάποιου Ιούνη'. Χρόνια Πολλά και Ευτυχυσμένο 2017 σε όλες και όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παληό ημερολόγιο.

Όλο πιο διακριτό εκείνο το κάλεσμα
και της Ευρυδίκης το κλάμα..
όλο και θεριεύει η απελπισία
για τα χνάρια που σβήνει το νερό.

Με έκλεισε μέσα βαρύς χειμώνας,
κι’από’να παληό ημερολόγιο πήρα
ξανά να διαβάζω κάτι γραμμές
παρηγόριας, που κάποτε είχα τραβήξει:

Όλα κατανοητά κι’ακατανόητα,
έλεγα, όπως το φως.
Όλα αυτοθυσία κι’αυτοχειριασμός
κι’αποδημία για την αγάπη
που ιμάτιό του είναι ..και στέγη
και παραγώνι και ξενητεμένου επιστροφή,
όπως πολύ καλά το ξέρουν
η άγρωστις, τα δέντρα, τα πουλιά
και ό,τι ταπεινώθηκε.

Ας λένε οι άλλοι πως ξέρουν
πως ήρθαν…πως ήρθα..
Εγώ λέω πως σ’εκείνο
το απελπισμένο, άγριο σμίξιμο,
ένα ιερό φωτόνιο ζητά να σαρκωθεί,
αίμα να πιεί, λαχτάρα κι’όνειρα…
να σωθεί απ’το σκοτάδι..
γάλα να βυζάξει του ήλιου
κι’άλλο να θημωνιάσει φως..
ώστε αυτοί που ξέρουν να λένε:
-Φως ην και εις φως απελεύσει..

Είναι γι’αυτό που αγάπη και φως
μαζύ πορεύονται,
κατανοητά και ακατανόητα συνάμα,
σαν την ομορφιά..

Όμως όλο και πιο βαρείς
ενσκήπτουν οι χειμώνες,
σε δρόμους ξένους χάθηκε
η αθωότητα, η άλλοτε
και σαν ψίθυρος που όλο σβήνει
ακούγεται πιά το:
‘Εγώ ειμί το φως του κόσμου’..

Περπατάμε τώρα στο σκοτάδι..
οι σκιές μας ταξειδεύουν στα νερά
κατά τον καταρράκτη του καιρού..
και την ακύμαντη λίμνη.
Να θυμάστε:
-Στην σιωπή του σκοτεινού πόντου
οι γοργόνες ρωτούν τ’όνομά τους..






[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-01-2017