Αόρατοι δεσμοί

Δημιουργός: ΚαΤερίνη, Όπου φτάνει η σκέψη

Έτσι αισθάνθηκα....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αόρατοι δεσμοί

Βαδίζω αργά με πόδια γυμνά, να νοιώσω το χώμα
να βουλιάζει, ν' αγκαλιάζει τα πέλματα.
Η γη ένα με στο σώμα μου, νοιώθω τις ρίζες μου
ν' απλώνονται βαθιά στο χώμα.
Ανατριχιάζει το κορμί, γαληνεύει η σκέψη.
Παρατηρώ τα δέντρα, αγγίζω τους κορμούς,
φαντάζομαι τις ρίζες τους μες το χώμα.
Αισθάνομαι κάτι σαν ανάσες.
Είμαστε όλοι στον κόσμο μικρές ανάσες,
τα πουλιά που κάθονται πάνω στα κλωνάρια,
τα ζώα, τα ψάρια τα φυτά, όλα μικρές ανάσες!
Έχουμε αόρατες ρίζες βαθιά στη γη.
Τα μάτια μου στον ουρανό υψώνω, ένα με τη γη,
κι ο αέρας κι ο ήλιος τα σύννεφα...
Αόρατοι δεσμοί μας ενώνουν.
Η μεγάλη αγκαλιά της γης χαρίζει
σε όλους τη ζωή, χωρίς διακρίσεις!

ΚαΤερίνη.
8.06 .06

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-06-2006