Ανεμοθύελλα

Δημιουργός: Evita[Iris], εVα

....ανεμοθύελλα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η θάλασσα σαν μάγισσα με αγάπες ξεχασμένες
αφήνονται οι άνθρωποι στα δίχτυα της γοητείας
αφήνονται οι άβουλοι στο γόητρο της μαγείας
και με αργά βήματα προχωρούν σε σκέψεις καλά κλειδωμένες

Μες στα κουτιά του χρόνου σκυφτοί εμείς
ψάχνουμε να βρούμε ένα κλειδί
να ανοίξουνε για πάντα οι ουρανοί
να δούμε την αλήθεια, να αγαπήσουμε ό,τι έχει η καρδιά μας στερηθεί

Λουλούδια βαμμένα μ' αίμα, αγάπη που μοιάζει με ψέμα
και έρωτας που έμεινε κρεμασμένος από ένα κάλπικο κέρμα
έτσι όπως βάφεται γλυκά ροζ η αυγή νιώθω κι εγώ
πώς ξαναζώ, πώς αγαπώ δίχως όρια να θέτω στο μυαλό

Οριακά πλησιάζεις κι η πλάση ανθίζει όπως παλιά
μοιάζουν τα πουλιά με όντα ανθρώπινα, μοναχικά
κι οι φωνές τους, γλυκιές και τρυφερές σαν κουδουνίσματα
μοιάζουν οι καρδιές κομμένες σε ρινίσματα

Ψυχές που έχουν προδοθεί, αγάπες που έχουν ξεχαστεί
όλες στην ανεμόσκαλα του χρόνου στο χάος το δρόμο ψάχνουν να βρουν
μα μάταια ψάχνουν, γιατί μια λέξη μονάχα να πουν
θα βρεθούν σε κόσμους αλλοτινούς, σε ξεχωριστούς καημούς

Ο γλυκύτατη έαρ με τα πέπλα σου πάνω απ' τις καρδιές μας
φώτισε μας, χρωμάτισε τις γκρίζες αυγές μας
μοιάζει ο ήλιος ένα με τα σύννεφα και γκρίζοι μονάχοι οι ουρανοί
πέφτει αργά-βασανιστικά λίγο φως μα δεν αντέχει τη βροχή

Μπαλόνι η καρδιά μου που πετάει στου αγέρα την ορμή
δες μες την καρδιά μου και θα βρεις το κλειδί
το κλειδί που θα σου αποκαλύψει, το κλειδί που θα σου ανοίξει
μια πόρτα στο όνειρο που μοιάζει να 'χει χαθεί

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-06-2006