ζαλισμένος

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ζαλισμένος με χαβανάζικα ρούμια
κι αυλακώνοντας τα πιο πυκνά σκοτάδια
σύρθηκα αργά στου ονείρου τα λαγούμια
ανάμεσα απο χίλιω λογιώ πετράδια

όχι δεν προχωρούσα μέχρι το βάθος
γέλαγα κι εκλαιγα έτσι μετανιωμένος
και κοίταζα μήπως πηγαίνω λάθος
δεν πίστευα πως ήμουν πια σφηνωμένος

άκουσα τότε μια φωνή να μου γνέφει
έλα δώσμου τα χέρια να σε τραβήξω
και θα ανεβούμε ως τα ψηλότερα νέφη
τα ωραιότερα μου θέλω να σου δείξω

σφιχτά βαστώντας με,μες στην αγκαλιά της
πετάξαμε στα ουράνια ασπροφόρα
ένιωθα βαριά τα σπαρταρίσματα της
ξαναζωντάνευα κάθε στιγμή και ώρα

έσερνα σκλάβα πια και τη θέλησή μου
πιωμένος και στο κόχλασμα του ονείρου
ώσπου φτερούγισε και κείνο μαζί μου
στείρευτο στις εσχατιές του απείρου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-01-2017