Σπάνιο άρωμα

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Λατρεία ανεκτίμητη, του πόθου μου σαγήνη, γοητευμένος σκίρτησα και άπλωσα τα χέρια, μες τη φωτιά που δρόσισε, το πάθος της ψυχής μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left] [B] [I]

. *~* Σπάνιο άρωμα *~*
Θαλασσινή ανάσα μου του βόρειου πελάγους
εγώ σ' ονόμασα φωτιά, Πειθώ της Αφροδίτης
τ' όμορφο συναπάντημα, που ψάχνει ο Διογένης
όπου μιλούν τα μάτια σου,
στους αναστεναγμούς μου
και ήχος δεν ακούγεται,
φλόγα ψιθυριστή μου!
Ζωγράφισα τον πόθο μου
στο χρώμα των ματιών σου
κι έγινε η σπίθα κεραυνός
μυστήριο η αγάπη!
Χόρεψε μαζί μου στο δάκρυ τ' ουρανού
ν' αχνίσει η βροχή, ερωτική μου φλόγα
και υδρατμός ανέβηκα, τη κλίμακα
στης ποίησης το βάθρο
να πάρω απ' τ' οξυγόνο σου
κι ακούμπησα τον τοίχο
χαϊδεύοντας τις σκέψεις σου,
το "σπάνιο άρωμα" σου
απ' τα σγουρά σου τα μαλλιά, ονειρικό μετάξι
το απαλό χνουδάτο σου, στη μαγεμένη φύση
εκεί που σμίγει ο ουρανός
και λαχταρά το κύμα.
Λατρεία ανεκτίμητη, του πόθου μου σαγήνη
γοητευμένος σκίρτησα και άπλωσα τα χέρια
μες τη φωτιά που δρόσισε,
το πάθος της ψυχής μου!
* * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-01-2017