έλα ποιήτρια

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

απο το έλεος αναβρύζουν οι στίχοι
των ελευθέρων γιοί
του χάους γκρεμίζονται τείχη
αντιχάει σιωπή

έλα ποιήτρια ν’ανάψεις το λύχνο
απαγγέλνω νωρίς
σε τούτο το περιβόλι όπου δείχνω
τα παγίδια της γής

βραχνιάζω που το παρατραβάω
βοώ και ξεφωνώ
συγνώμη που συγνώμη δε ζητάω
με το κοντύλι όπου γυρνώ

εσύ μες στο βελούδο κι εγώ ας τρέχω
δεν είναι ζημιά
την αγάπη σα θέλω τα χείλη μου βρέχω
φωτιά και παγωνιά

ένας κόσμος που γυρεύει στη γλύκα το ρόδο
μακριά και πάντα αλλού
αψηφώντας φουρτούνες περιμένει αρόδο
μέρες του όμορφου σου καιρού

διωγμένα ονείρατα βάζω στην άκρη
και το νέφος τ’ωχρό
στο κατόπι σου σκορπίζω το δάκρυ
αλλάζω και φτερό

έλα ποιήτρια είν’η αγάπη μου χειραψία
αλλοτόσων χρονών
μην η καρδιά μου δεν είναι η ιδία
με κείνη των παιδιών...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-02-2017