Ο δικός μου ο κόσμος

Δημιουργός: Νικηφόρος Ουρανός 38

Καλό ξημέρωμα σε όλες τις φίλες και σε όλους τους φίλους!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ


Τ’ όνομά μου είναι θλίψη,
το παρόνομα σιωπή.
Ένας κόσμος μου’ χει λείψει,
που τον έχουν απορρίψει,
οι καιροί οι χαλεποί.

Κάθε που ο ήλιος γέρνει,
στης νυχτιάς την αγκαλιά.
Η καρδιά με παρασέρνει
και στο νου μου ξαναφέρνει,
θύμησες απ’ τα παλιά.

Άρωμά μου η λεβάντα,
χρώμα μου το θαλασσί.
Μουσική μου η μπαλάντα,
και τον κόσμο μου για πάντα,
χαραγμένο στην ψυχή.

Επωδός:
Ο δικός μου ο κόσμος, ένας κόσμος χρυσάφι,
το φινάλε του γράφει, μ’ ένα σλόου χορό.
Ο δικός μου ο κόσμος, ένας κόσμος που σβήνει,
στην καρδιά μου αφήνει, αναμνήσεις σωρό.
--------------

Μούσα μου η νοσταλγία,
μοίρα μου η μοναξιά.
Και εικόνα μου αγία,
καρτ-ποστάλ φωτογραφία,
μια κερένια ομορφιά.

Με φωνάζουνε σε πάρτυ,
με καλούνε σε γιορτές.
Μα με πιάνει το γινάτι,
γιατί πάντα λείπει κάτι,
απ’ το άγιο μου το χτες.

Δεν υπάρχει άλλη λύση,
θεραπείας γιατρικό.
Έναν κόσμο έχω κλείσει,
στης καρδιάς μου το ξωκλήσι,
κι ας με λεν ρομαντικό.

Επωδός:
Ο δικός μου ο κόσμος, εδώ κάπου τελειώνει,
σαν το χιόνι που λιώνει, απ’ του ήλιου το φως.
Ο δικός μου ο κόσμος, στο ναδίρ του κι αν γέρνει,
συγκινήσεις μου φέρνει, πριν χαθεί προσεχώς.

Γιώργος Δ. Σ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-02-2017